بررسی ساختار معماری و عملکرد زیست محیطی مسکن بومی پایدار سنندج

شهر سنندج با ویژگی های طبیعی اقلیمی، فرهنگی و جغرافیایی خاص خود دارای محیطی خشن و پر ابهام است خشونتی که بسیاری از قابلیت های طبیعی و محیطی آن را مستور و بکر داشته است.تجربه مشقت زیست ساکنان بومی در این اقلیم منجر به الگوهای بی بدیلی در معماری شده است.سازگاری مسکن بومی سنندج با شرایط سخت اقلیمی بیانگر قرن ها، استفاده از مصالح ، روش های ساخت و ملاحظات اقلیمی می باشند.در این مطالعه، مستندات معماری و ویژگی های اقلیم شناسی حدود 15 گونه از مسکن بومی این منطقه مورد بررسی قرار گرفته است.به علاوه ترکیب خاص متغیرها ی زیست محیطی موجود که اصول فنی و شرایطی مطلوب متناسب با خرد اقلیم مذکور را منجر می شود،مورد توجه قرار داده است.ترکیب یاد شده را می توان طراحی پایدار نامید،که عبارت است از رویکردی اندیشمندانه به اقلیم و محیط زیست با به کارگیری فناوری و اصول طراحی مناسب می باشد.این نوع طراحی مبتنی بر شکل قرارگیری ساختمان، تنظیم فضایی، جریان هوا، بازشوها و فرم کلی ساختمان می باشد هدف از این مطالعه، مستند سازی و ارزیابی کمی و کیفی اصول مرتبط با این نوع معماری است.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، طراحی پایدار ، اصول فنی ساخت و ساز ، کالبد ساختمان ، اقلیم سرد و کوهستانی