ظرفیت سنجی ایجاد ساختارهای جدید در بافت های تاریخی ; نمونه موردی بافت قدیم شیراز

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 543

فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCSAC04_008

تاریخ نمایه سازی: 26 خرداد 1398

چکیده مقاله:

با گذشت زمان، تغییر و توسعه جز جدایی ناپذیر جهان ماده است. عدم توجه به گذشته روند شکل گیری و توسعه بافت های قدیم، سبب شده تا ساخت و سازهای جدید علاوه بر ناهمگونی و ایجاد هرج و مرج باعث از بین رفتن تدریجی هویت شهرها و عدم تطابق فرهنگی شود. حیات و بازآفرینی بافت های تاریخی شهری با ایجاد فضاهای میان افزا یکی از رهیافت های نوین در زمینه ی معماری است. این رویکرد ضمن استفاده از قابلیت های مثبت فضاهای بافت تاریخی، تلاش می کند تا مسایل و مشکلات این مناطق از قبیل کمبود فضا، مسایل حمل و نقل و زیست محیط را حل نماید. در این نوشتار از روش تحقیق توصیفی – تحلیلی استفاده شده و روش جمع آوری اطلاعات از طریق منابع کتابخانه ای، الکترونیکی و میدانی و با هدف پاسخ به پرسش هایی چون؛ آیا بافت های قدیم ظرفیت ساخت و سازهای جدید در راستای تداو حیات را دارند چه ظرفیت هایی بر مبنای ساخت و سازهای جدید میان افزا وجود دارند می باشد. در جهت دستیابی به رهنمودهای یاد شده، ضمن بررسی یوانین نوسازی در بافت های قدیم شهری و طراحی شهری در ایران و کاوش در متون تعدادی از مهم ترین اسناد منتخب بین المللی، گزاره های موثر و مرتبط با هدایت بناهای میان افزا در بافت های تاریخی تبیین و ارائه شده اند. دستاوردهای این پژوهش، باتوجه به این رویکرد که بسیاری از بناها و بافت های تاریخی همزمان با حفاظت نیازمند توسعه نیز می باشند، نشان می دهد، بومی گرایی به منظور حفاظت از ویژگی های فرهنگی مکان و هویت بومی بدون الزام به تقلید از گذشته، اهتمام به میراث معنوی و توجه ویژه به ساکنان بومی و ارتقای کیفیت زندگی در بافت، شنارت علمی از بستر و مولفه های مختلف کالبدی و غیر کالبدی تاثیرگذار آن، اهتمام ویژه نسبت مفهوم تداوم در وجوه مختلف با اعتبار بخشیدن به شیوه های بیان خلاقانه، برقراری انسجام و هماهنگی اجزای معماری بنای جدید نسبت به زمینه تاریخی و حفاظت از سیما و منظر شهر تاریخی، به عنوان مهم ترین مبانی و معیارهای شکل گیری ساخت و سازهای جدید در بافت های تاریخی می باشند.

نویسندگان

مریم واجب منفرد

پژوهشگر دوره دکتری معماری، گروه معماری، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران

جمال الدین مهدی نژاد

دکترای معماری، دانشیار و عضو هیات علمی گروه معماری دانشگاه شهید رجایی، تهران، ایران