ارتقاء تعاملات اجتماعی در عرصه های همگانی شهری (نمونه موردی خیابان راهنمایی مشهد حدفاصل سه راه راهنمایی تا تقاطع با خیابان سناباد)
محل انتشار: چهارمین همایش ملی معماری و شهر پایدار
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,545
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCSAC04_141
تاریخ نمایه سازی: 26 خرداد 1398
چکیده مقاله:
اجتماع پذیری از مهمترین عوامل مطلوبیت سنجی فضاهای شهری و نیز از کیفیت های مهم فضاهای شهری به حساب می آید. شرط اساسی برای اینک یک عرصه همگانی، فضای شهری تلقی شود این است که در آن تعامل و تقابل اجتماعی صورت گیرد. عرصه همگانی فرصتی برای توسعه ابعاد اجتماعی فرد به لحاظ تعاملات اجتماعی و تجربه مشارکت در حیات جمعی در شهرها هستند و تنها یک مفهوم کالبدی نیست؛ بلک کنش تعاملات شهروندی و فعالیت های شهری را نیز در برمی گیرد، بنابراین، عرصه همگانی دارای ابعاد اجتماعی و کالبدی است. در این یژوهش سعی شده است با شناسایی عوامل موثر بر ارتقای تعاملات اجتماعی در عرصه همگانی شهری از دیدگاه اندیشمندان مختلف به بررسی و ارزیابی این عوامل در خیابان راهنمایی، به عنوان یکی از قطب های تجاری شهر مشهد، پرداخته شود. روش تحقیق مورد استفاده در مقاله حاضر، متکی بر روش ترکیبی (کمی - کیفی) است و داده های مورد نیاز یژوهش با بهره گیری از اسناد کتابخانه ای، استفاده از پرسش نامه و همچنین برداشت میدانی از کاربران فضا گرد آوری شده اند. جامعه مورد مطالعه متشکل از سه گروه ساکنین، کسبه و مراجع کنندگان به خیابان راهنمایی است و حجم نمونه جهت پاسخگویی به سوالات پرسش نامه در گروه کسب و ساکنین از فرمول کوکران و در گروه مراجع کنندگان به خیابان از روش اشباع نظری به دست آمده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تکنیک سوات و تحلیل طیف لیکرت و محاسبه توان افتراقی استفاده شده است. طبق نتایج پژوهش حاضر 4 بعد کالبدی، اجتماعی، عملکردی و ادراکی معنایی از اثر گذارترین ابعاد در ارتقای تعاملات اجتماعی در عرصه همگانی شهری هستند. با توجه به نتایج پرسشنامه، حضور پذیری و تعاملات اجتماعی شهروندان در خیابان راهنمایی درجه اول به علت کیفیت مطلوب بعد عملکردی و سپس بعد ادراکی - معنایی بوده است. برای دستیابی به هدف اصلی پژوهش پس از شناسایی مشکلات موجود به تعیین راهبرد و همچنین اولویت بندی آنها با استفاده از روش QSPM پرداخت و در نهایت راهکارهایی ارائه داده شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
الهام لشکری
دکتری شهرسازی، استادیار، عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی سجاد - مشهد
ساجده شادکام
دانشجوی کارشناسی مهندسی شهرسازی ، دانشگاه فردوسی ، مشهد
عاطفه سپهری نژاد
دانشجوی کارشناسی مهندسی شهرسازی ، دانشگاه فردوسی ، مشهد