شناخت الگوی حرکتی در ورودی بناهای فرهنگی معماری معاصر ایران

ورودی همواره در معماری ایران یکی از آیتم های کلیدی و قابل توجه بوده است. فاکتور اصلی در طراحی ورودی نقش کلیدی آن است که بر محیط و فضای پیرامونی خود تاثیر می گذارد ورودی نه تنها به عنوان نماینده ی بنا، بلکه نشان دهنده ی فرهنگ و هویت آن می باشد. یکی از ویژگی های معماری ایران طراحی ورودی های باشکوه و دعوت کننده است. اما با اندکی تامل در معماری امروز به ندرت به ورودی هایی فاخر بر می خوریم. اولین توقعی که از یک ورودی می رود در درجه اول، القاء حس دعوت کنندگی و پذیرش فرد است. از آنجایی که ورودی بنا در ایجاد و القاء کشش فضایی و حس دعوت کنندگی برای جذب مخاطب، به خصوص در فضاهای فرهنگی نقش کلیدی و اساسی را دارا هستند ضرورت بررسی این عنصر در بناهای فرهنگی احساس می گردد. با توجه به وجود مولفه های متفاوت در رابطه با عنصر ورودی، در این پژوهش با استناد به اینکه الگوی حرکتی نقش تعیین کننده ای در تجربه ی فرد از ساختمان و درک معماری دارد و همچنین اهمیت مولفه الگوی حرکتی در ایجاد حس دعوت کنندگی، این مولفه مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. این پژوهش سعی بر آن دارد تا با روش توصیفی- تحلیلی به شناخت الگوی حرکتی در ورودی بناهای فرهنگی شاخص از سبک های مختلف در معماری معاصر ایران بپردازد و به نکات مثبت و قابل توجه طراحی های انجام شده دست یافته و مشخص گردد ورودی در معماری معاصر ایران تا به چه اندازه مورد توجه بوده و چه جایگاهی داشته است.

کلیدواژه ها:

ورودی ، الگوی حرکتی ، معماری معاصر ایران ، شناخت