استفاده از انرژی های پاک در طراحی سازه های معماری با رویکرد کاهش آلودگی

امروزه کمبود سوخت های فسیلی و آلودگی های زیست محیطی ناشی از مصرف آن، یکی از بزرگترین مشکلات جوامع بشری می باشد؛ د عین حال با مصرف روزافزون انرژی، استفاده از انرژی های تابشی خورشید و باد به عنوان سرآمد انرژی های موجود در اختیار بشر قرا گرفته است؛ چرا که دسترسی به آن آسان و مقدار آن نیز نامحدود می باشد. ضمن آنکه استفاده از این انرژی ها هیچ گونه آلودگی به محیط زیست ندارد و به همین سبب به نام انرژی پاک یا انرژی سبز نامیده شده، که همان انرژی های نو و میراث با ارزشی برای نسل های آینده است؛ بر این اساس معماری پایدار و استفاده از انرژی های نو در سطح جهانی اهمیت ویژهای یافته است. پاک بودن، عدم تولید آلودگی و ارزانی را می توان دو شاخص اصلی تولید انرژی های نو برشمرد؛ به طوری که این انرژی ها به دلیل بهره وری بالا به خوبی توانسته اند در بسیاریاز نقاط، جای خالی انرژی های فسیلی ار پر کنند. این مقاله بر آن است تا با روش توصیفی- تحلیلی و با استفده از مطالعات کتاخانه ای، دید طراحان و معماران را به صرفه جویی در مصرف انرژی و استفاده از انرژی های پایدار در ساختمان ها تغییر دهد. در این میان ایران قابلیت های فراوان برای استفاده از انرژی های باد و خورشید را دارا می باشد و در کنار سایر انرژی های تجدیدپذیر می توان با اتکا به انرژی حاصل از باد و خورشید مقادیر قابل ملاحظه ای برق را توسط توربین های بادی و پنل های خورشیدی به بهترین شکل ممکن تولید و عرضه کند.

کلیدواژه ها:

طراحی معماری ، انرژی پاک ، ذخیره انرژی ، کاهش آلودگی