ارزیابی تاثیرات مولفه های روانشناسی محیط در فرایند طراحی مراکز درمانی کودکان اوتیسم با تاکید بر کاهش استرس

توجه به ویژگی های روحی و جسمی کودکان اوتیسم و الگوهای رفتاری آنها در طراحی محیط های درمانی و عوامل کالبدی موجود، می تواند باعث کاهش استرس شود و به افزایش کیفیت درمان این ک ودکان کمک کند. از این رو، طراحی فضاهای درمانی ک ودکان اوتیسم با توجه به نیازهای ویژه آنان و مولفه های روانشناسی محیط از اهمیتی ویژه برخوردار است. آنچه که این مقاله به آن پرداخته بررسی جنبه های مختلف مولفه های ابعادی موثر در فضاهای درمانی و تاثیر آنها بر کاهش استرس کودکان است و این پژوهش از نوع کاربردی است و آن از روش تحلیلی و توصیفی استفاده شده است و دارای محتوای کیفی و کمی است، در این روش از شیوه ی پیمایشی و طرح پرسشنامه و وارد کردن اطلاعات بدست آمده در نرم افزار SPSS و تحلیل یافته های آن استفاده شده است و همچنین از شیوه ی توصیفی استفاده شده که با روش کتابخانه ای به شناخت و بررسی مولفه های ابعادی موثر به کاهش استرس کودکان اوتیسم پرداخته شده است. و طبق مطالعات انجام شده نشان می دهد که معماری محیط که خود دارای چهار بعد عناصر کالبدی، عناصر محیطی و نظافت و آراستگی محیط است، بر سه حیطه ی سلامت: روانشناختی، فیزیولوژی و کالبدی انسان موثر است. رابطه هرکدام از ابعاد معماری با کیفیت سلامتی و درمان متفاوت ا ست. بنابراین با توجه به بررسی های انجام شده در این مقاله پیش بینی می شود که توجه به مولفه های ابعادی در فضاهای درمانی کودکان اوتیسم می تواند در کاهش استرس و تسریع بهبودی آنها موثر باشد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیط ، فرایند طراحی ، مراکز درمانی ، کودکان اوتیسم ، کاهش استرس