ارزیابی و تحلیل رویت پذیری و میزان دید به آسمان در فضاهای عمومی تاریخی (مورد پژوهی: منطقه 12 شهرداری تهران)

شدت و سرعت زیاد تغییرات کالبدی ایجاد شده پیرامون فضاهای عمومی و تاریخی شهرها، سب اغتشاش و نابودی نظم و هماهنگی اولیه در دید و منظر آنها گشته است. امروزه استفاده از ابزارهای نوینی همچون محاسبه میزان دید به آسمان، بررسی کریدورهای دید و محدوده های رویت پذیر و تحلیل خط آسمان اطلاعات مفیدی از تاثیرات بصری ساخت و سازهای گذشته و وضعیت فعلی فضاهای شهری می دهند. هدف اصلی پژوهش حاضر ارزیابی و تحلیل کریدورهای دید، موانع بصری و میزان دید به آسمان در چهار فضای منتخب منطقه 12 شهرداری تهران به نام های باغ نگارستان، میدان امام خمینی، پارک شهر و سبزه میدان است. این پژوهش در راستای تحقق این هدف با به کارگیری از داده های مکانی شهرداری تهران، تصاویر ارتفاعی ماهواره ALOS و تعیین نقطه فرضی ناظر در مرکز هندسی هر فضا، توسط ابزارهای رویت پذیری در مجموه ابزارهای تحلیل سه بعدی نرم افزار ArcScene انجام گرفته است. همچنین بدلیل استفاده از داده های کمی، این پژوهش در حوزه تحقیقات کمی طبقه بندی می شود. مطابق یافته های پژوهش، بیشترین میزان دید به آسمان متعلق به پارک شهر و کمترین میازن آن متعلق به باغ نگارستان است. در میان فضاهای عمومی نیز، پارک شهر دارای وسیع ترین کریدور دید و محدوده رویت پذیری می باشد. در انتها گراف های قطبی رویت پذیری هر فضا با یکدیگر مقایسه شده و پیشنهاداتی به منظور بهبود وضع موجود ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

رویت پذیری ، دید به آسمان ، کریدورهای دید ، خط آسمان ، منطقه 12 تهران