رابطه معماری و طبیعت از نگاه معماران نوگرای ارگانیک

رابطه ی دیرین انسان و طبیعت یک رابطه بلند مدت به قدمت عمر انسان ها در کره زمین است. انسان همواره به طبیعت نیازمند است و ا ین نیاز انسان هم مادی و هم معنوی است. معماری ارگانیک، گرایشی است در معماری که به هماهنگی بنا با طبیعت و به عبارت بهتر به در آمیختن بنا با طبیعت تاکید دارد. در این میان الگوهای ذهنی که در ناخودآگاهی ذهن انسان، از طبیعت موجود است، سهم به سزایی در هماهنگی فرم معماری با محیط اطرافش دارد. در این پژوهش سعی شده است سیر تکاملی سبک معماری ارگانیک معرفی گردد و به این منظور ا بتدا معماران برجسته ی سبک ارگانیک در گذشته بررسی می گردد و در ادامه به معرفی معماران نوگرای ارگانیک و نمونه کارهای ارگانیک آنها پرداخته خواهد شد. روش تحقیق بکار رفته در این پژوهش تحلیل محتوا و مورد کاوی است که با مطالعات کتابخانه ای در زمینه معماری ارگانیک و معرفی معماران نوگرا ارگانیک صورت خواهد گرفت.

کلیدواژه ها:

طبیعت ، معماری ارگانیک ، معماران برجسته ی سبک ارگانیک ، معماران نوگرای ارگانیک