بررسی تاثیر پایداری الگوهای کاشی کاری سنتی در معماری معاصر ایران (نمونه موردی مسجد دانشگاه تهران)

از عوامل وحدت در معماری اسالمی ایران اعتقادات مذهبی است که از گذشته وارث آن هستیم. مسجد همواره جایگاه ویژه ای در معماری ایران به عنوان عبادتگاه و قلب تپنده محلات شهرهای اسلامی داشته و با جریان زندگی مردم پیوندی دائمی خورده است. در عصر حاضر با توجه به کثرت اندیشه ها و تنوع اصول معماری دیگر نمی توان انتظار الگوی ثابت برای بنای مسجد را درنظر داشت. اما آیا استفاده از الگوهای معماری جدید مناسب فضای معنوی مسجد است و استفاده از نقوش و خطوط سنتی می تواند به کمک طراحان معمار معاصر برای ایجاد فضایی مناسب مسجد درآید. در این مقاله مسجد دانشگاه تهران از نظر تناسب نقش و خط با فضای معماری معاصر و متفاوت مسجد مورد بررسی قرار گرفته است. روش انجامتحقیق توصیفی- تحلیلی است. گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه ای و منابع مکتوب دیگر مانند مقالات، استفاده از سایت های اینترنتی، ابزار آن مشاهده و عکس برداری است. ضرورت انجام تحقیق بدان سبب است که این مسجد در طول ایام سال برگزار کننده مراسمات مهم مذهبی و همچنین در حال خدمات رسانی به اساتید، دانشجویان، کارکنان و عموم مردم است.

کلیدواژه ها:

معماری معاصر ، گرافیک محیطی ، مسجد دانشگاه تهران ، کاشی کاری سنتی ، نقش و خط سنتی ، تلفیق معماری معاصر با نقوش سنتی