مروری بر کاربرد نشانگرهای مولکولی به منظور بررسی تنوع ژنتیکی در پسته

نشانگرهای DNA کاربردهای متعددی در تحقیقات ژنتیکی مولکولی گیاهی دارند. از رایج ترین کاربردهای نشانگر های DNA ارزیابی تنوع ژنتیکی در ژرم پلاسم محصولات و تهیه نقشه های ژنتیکی برای تعیین جایگاه صفات کمی QTL و کنترل صفات مهم زراعی بوده است. پسته با نام علمی Pistacia vera. L یکی از مهم ترین محصولات باغبانی ایران است. با توجه به خواص متعدد پسته و همچنین نظر به اینکه پسته یکی از مهمترین محصولات صادراتی کشور بعد از نفت می باشد و افزایش مصرف روز افزون آن، سبب شده که مطالعات گسترده ای در ارتباط با افزایش کمی و کیفی محصول وبه نژادی در مورد آن صورت گیرد. مطالعه تنوع ژنتیکی و شناسایی ژنتیکی، می تواند محصولات باغی یکنواخت با عملکرد بالای ژنوتیپی را حاصل نماید. طبقه بندی گونه های پسته در سطح مولکولی برای اولین بار بر اساس پروفایل DNA کلروپلاست ها انجام شد RAPD بیشترین روش مورد استفاده در پسته برای مطالعه تنوع ژنتیکی و روابط بین گونه ها و ارقام پسته بوده است، همچنین نشانگرهای SSR ،AFLPو ISSR از دیگر نشانگرهای مورد استفاده برای مقایسه خصوصیات ارقام پسته بودند. در این مقاله مطالعات انجام شده با کمک نشانگرهای مختلف روی پسته مورد بررسی قرار گرفته است و در ضمن بررسی نشانگرها به انواع مرغوب پسته در ایران از لحاظ کمی و کیفی اشاره خواهد شد

کلیدواژه ها:

تنوع ژنتیکی ، پسته Pistacia vera. L ، نشانگرهای مولکولی