ایجاد تحمل خطا در شبکه های حسگر با استفاده از منطق فازی

شبکه های حسگری راه حل جدیدی برای کنترل و نظارت برای کاربردهای مختلف بوجود آورده اند این سیستم ها اغلب درمحیطهای دور از دسترس و خشن قرار میگیرند پیاده سازی درچنین محیطهایی و ارتباط بیسیم حسگرها احتمال وجودخرابی درآنها را بسیار زیادمی کند بنابرانی وجودمکانیسم هایی درشبکه های حسگری برای کشف خرابی احتمالی و طراحی این سیستم ها با قابلیت تحمل خرابی ضروری به نظر می رسد دراین مقاله مساله تحمل خطا درشبکه حسگری از دیدگاه پوشش محیط بررس یمی شود وقتی یک حسگر خراب می شود بخشی از محیط که توسط این حسگر پوشیده شده است بدون پوشش خواهد مانددرالگوریتم پیشنهادی فضای از دست رفته دراثر خرابی حسگر به وسیله همسایگان آن حسگر تحت پوشش قرارمیگیرد مساله اساسی این استکه کدام حسگر همسایه برای پوشش قسمت از دست رفته انتخاب شودو چه چگونه حرکت کند الگوریتم پیشنهادی برای انتخاب حسگر همسایه از یک سیستم فازی استفاده می کند این سیستم با توجه به مقدار انرژی باقیمانده هرحسگر فاصله هرهمسایه از حسگر خراب و مقدار رویهم افتادگی محدوده مشاهداتی هرهمسایه با همسایگانش همسایه ها را اولویت بندی می کند

کلیدواژه ها:

شبکه حسگری ، متحرک ، پوشش ، تحمل خطا ، منطق فازی