تحلیل کمی و کیفی مبلمان شهری اصفهان مورد : خیابان های شهید خلیلی، غدیر، چهارباغ عباسی و مرداویج

علاوه بر مسائلی همچون مهاجرت، افزایش جمعیت شهرهای بزرگ، گسترش حاشیه نشینی و ... ، یکی ازمهمترین مسائلی که شهرهای بزرگ کشور بویژه اصفهان با آن روبرو هستند، موضوع هویت محیط و فضای شهراست . دراین میان بهسازی و ساماندهی انواع کاربری های عمومی و محیط های شهری آن از جمله، مبلمان شهری یکی از موثرترین راهکارها، با هدف بهبود کیفیت فضای شهری، برآوردن نیازهای مختلف شهروندان،افزایش کیفیت زیستی ساکنان و هویت بخشی به شهر می باشد. طراحی ، اجراء و مکانیابی صحیح مبلمان شهری که همواره بر طبق نیاز مردم و چگونگی کارکرد آن فضا انجام می شود می تواند در صورت اجرای صحیح تمامیمراحل، فضای شهری نسبتاً مطلوبی را پدید آورد و هویت ویژه ای به شهر ببخشد در غیر اینصورت، مبلمان شهری به عنوان اجزاء زائد و ناکار آمد در شهر عمل نموده که نه تنها مردم نمی توانند از آن استفاده نمایند بلکه به علت بلا استفاده بودن امکان تخریب آن از سوی برخی از اشخاص وجود دارد. از این رو در ساخت شهر ها ،کارآئی و زیبایی مبلمان شهری همچون بناهای یک شهر ، در زیبایی، عملکرد و هویت بخشی به شهر بسیار تأثیر گذارست. هدف پژوهش حاضر بررسی کمی و کیفی مبلمان شهری اصفهان ) مورد : خیابان های شهید خلیلی،غدیر، چهارباغ عباسی و مرداویج (، است. رویکرد حاکم بر پژوهش توصیفی تحلیلی است. ابتدا با استفاده از – روش های تحلیلی و اسنادی به جمع آوری داده ها و اطلاعات از طریق مطالعات و پیمایش میدانی، پرسشنامه )011 مورد (، مصاحبه با متخصصان ) در سازمان های مرتبط نظیر سازمان زیباسازی شهرداری و ... ( و داده های دسته دوم، اوضاع و شرایط موجود مبلمان شهری در خیابان های شهید خلیلی، غدیر، چهارباغ عباسی و مرداویج ، بررسی شده، سپس با توجه به نتایج به دست آمده در زمینه ی نقاط قوت و ضعف این عناصر، راهکارهایی جهت ایجاد شرایط مناسب محیطی، برای شهروندان، کمک به حفظ آسایش و رفاه آن ها، ارتقای کیفیت فضاهای عمومی شهر و دستیابی به شرایط مناسب و بهینه در زمینه مبلمان شهری ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

مبلمان شهری ، تحلیل کمی و کیفی ، هویت شهری ، تراکم ، مکان یابی