طراحی پیادهراه در جهت ارتقاء کیفیت و ایجاد تعاملات اجتماعی در محور شهری

امروزه کیفیت ضعیف فضاهای شهری در کشورمان ، ایران، نه تنها موجب دور شدن و راندن مردم از این فضاها شده، بلکه مکان هایی با عدم موفقیت در ایجاد تعاملات اجتماعی خلق کرده است. بیتوجهی به حرکت پیاده نیز، محیط شهرها را به مکان هاییبیروح و ماشینی تبدیلکردهاست. ازآنجا که میزان موفقیت فضاهای شهر بستهبه میزان استفاده و حضور شهروندان میباشد، په بر معماری و شهرسازی است که با ارائه راهکارهایی در جهت ارتقا کیفیت مسیرهای شهری، در پی افزایش همبستگی انسان هه باشد.در این راستا ایجاد محورهای پیاده در محورهای مرکزی شهرها که ماهیتی تجاری نیز دارند، یکی از موثرترین راهکارها برایارتقا کیفیت و ایجاد این نوع روابط شهروندی میباشد. هدف اصلی این پژوهه نیز یافتن اصول مشترک پیادهمداری و ارتقا کیفیت در راستای ایجاد تعاملات اجتماعی میباشد. در تحقیق حاضر از روش کیفی استفادهشده. نتایج حاصله ازمطالعه مبانی نظری پژوهه در قسمت کیفی، ماتریسی از وجه اشتراک مؤلفههای تأثیرگذار بر کیفیات پیادهراهها، مولفههای پیادهمداری و مولفه های موثر بر تعاملات اجتماعی را نشانداد.

کلیدواژه ها:

پیادهراه ، پیادهمداری ، ارتقا کیفی ، تعاملات اجتماعی ، محور مرکزی شهری