ترجمان حرکت به فرم در معماری با بکارگیری تکنولوژی نوین

ردیابی حرکت 1 در فضا به عنوان حلقه اتصال دهنده محیط فیزیکی و محیط مجازی است. در سیستم های ضبط حرکت، 2 حرکات فیزیکی افراد ضبط و شرایط برای تبدیل آن به یک مدل دیجیتال فراهم می گردد. از این منظر، مخاطب غیر فعال در فضای معماری تبدیل به نیروی محرک و تاثیرگذار در فضا می شود. فراتر از این برنامه ها، کاربردهای در حال ظهور متعددی برای چنین سیستم هایی در معماری وجود دارد. امکان پیگیری حرکات پیچیده در فضا در مدت زمان واقعی و با دقت بالا می تواند گونه های جدید تعامل انسان با فضاها را ایجاد نماید. در پژوهش پیش رو حرکت به عنوان بخشی از یک فرایند طراحی معماری مورد مطالعه قرار می گیرد و به بررسی روش های نوین جهت خلق فرم های پیچیده می پردازد. در این راستا در چارچوب مفاهیم اصلی و کلیدی همچون فضا، زمان و حرکت مورد بررسی قرار می گیرد. در نهایت با بهره گیری از نتایج به دست آمده راهکاری عملی و کاربردی جهت استفاده در طراحی های معماری مبتنی بر حرکت ارایه شده است. می توان با بهرگیری از حرکت و جنبش در عرصه معماری و حتی معماری معاصر پاسخی مناسب جهت ایجاد فرم هایی برگرفته از حرکت انسان به فرم پارامتریک دست یافت.

کلیدواژه ها:

ردیابی حرکت ، انیمیشن ، روند طراحی ، واقعیت افزوده ، ساخت دیجیتال