تاثیرطبیعت بر رفتاردر خانه های سنتی ایرانی

طبیعت در شکل گیری خانه های سنتی ایران نقش بسزایی داشته است. اگر کالبد خاکی بناها با طبیعت عجین شود و معماربر عالم طبیعت چیره گردد آداب طبیعت بر روح انسان تاثیر می گذارد و روح را تسکین میبخشد و آرامش روحی رفتار آدمی را که زیر بنایش ادب است شکل میدهد . مشاهده برخی از آثار معماری در ایران تحت تاثیر برخی از گرایش های غربی و نا همگونی آن با فرهنگ مردم ایران و عدم توجه به نیازهای روانی کاربران بنا تا اندازه ای است که مطالعه برروی معماری سنتی ایران را ضروری می نماید. هدف از این مقاله ارایه راهکارهایی است که بناها بتوانند با عالم طبیعت وحدت یابند.در این رابطه این پرسش مطرح میشود که معمار سنتی چگونه رابطه و همنشینی طبیعت و معماری سنتی را برقرار میکند روش تحقیق توصیفی است و روش گردآوری اطلاعات استفاده از منابع کتابخانه ای و میدانی می باشد. معماری به عنوان بخشی از محیط و ظرف زندگی انسان نقش موثری در شکل دهی به رفتار های انسانی و پاسخگویی به نیازهای وی دارد و در مقام خویش باید بتواند بستر مناسب رشد و تکامل انسان را فراهم آورد

کلیدواژه ها:

طبیعت ، ادب ، معماری سنتی ، انسان