بررسی نقش مساجد در بازآفرینی پایدار شهری بافت تاریخی کاشان

مساجد در شهرها به عنوان یک عامل تذکر دهنده در متن زندگی انسانها قرار دارند. از لحاظ تاریخی مساجد چنان اهمیت کانونی ای برای اجتماع مسلمانان داشتند که از بناهای مسلط در شهر محسوب می شدند در این تحقیق با پرداختن به شکل تجلی یافته هنر اسلامی در مساجد، ماهیت بازآفرینی عناصر شکل دهنده الگوی پایدار شهری بررسی می شود. در شهرسازی پایدار گذشته شهرها، مساجد به مثابه عامل وحدت، انسجام و پیوستگی در بافت مرکز محله بودند. در راستای این تحقیق به دنبال بررسی جایگاه مساجد در سازماندهی مرکز محلات و ارتباط آن با بافت محله ای پیرامون آن هستیم. از آنجا که انسانهای مسلمان در همه کره زمین به دنبال عبادت هستند،لذا شیوه عبادت جمعی در رسیدن به وحدت جامعه در مساجد محلات عینیت می یابد. بنابراین نقش مساجد در سازمان فضایی شهر با نگاه به جریان بازآفرینی مرکز محله مورد مطالعه قرار می گیرد. با استفاده از تکنیک تحلیل متون مولفه های تاثیر گذار در روند بازآفرینی استخراج شده و با استناد به نمونه های موجود در بافت تاریخی کاشان در بررسی میدانی مورد پژوهش قرار می گیرد. در جمع بندی اجمالی موضوع مطرح شده، می توان به اهمیت موضوع شناخت عناصر محوری در بازآفرینی مراکز محلات اشاره نمود که به واسطه مولفه های مختلف، نقش های گوناگونی به خود می گیرد. شناخت این مولفه ها می تواند در تدوین برنامه های شهری در جهت ارتقاء محیطی مراکز محلات مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

مسجد ، بازآفرینی ، مرکز محله ، بافت تاریخی کاشان