رویکرد بازآفرینی شهری به عنوان رویکردی نو در بافت های فرسوده شهری: محله قیام شهر تهران

توجه به بافت های فرسوده و قدیمی و رفع ناپایداری آنها، به موضوعی جدی و محوری تبدیل شده، به گونه ای که سازمان های ذیربط را به تکاپوی ساماندهی و بازآفرینی بافت های مذکور سوق داده و لزوم مداخله در این بافت ها را در دوره های مختلف زمانی مطرح نموده است. رویکردهای مرمت و بهسازی شهری در سیر تحول و تکامل خود از بازسازی باززنده سازی، نوسازی و توسعه مجدد به بازآفرینی و تورانی شهری تکامل یافته و در این مسیر، از حوزه توجه صرف به کالبد به عرصه تاکید بر ملاحظه های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی نیز گذری داشته است. شهر تهران با دارا بودن وسیع ترین بافت تاریخی و فرسودگی در آنها توجه ویژه ای را می طلبد که به خصوص در محله های خاصی همچون محله قیام به دلیل ویژگی های خاص آن، حایز اهمیت می باشد. مقاله حاضر با هدف ارایه راهبردهایی در زمینه بارآفرینی و احیاء مجدد بافت تاریخی، سعی دارد با شناسایی نقاط قوت و ضعف و فرصت ها و تهدیدهای موجود در محله قیام، با بهره گیری از مدل SWOT راهبردهایی را در جهت بهبود وضعیت موجود این محله ارایه نماید. اطلاعات مورد نظر در این تحقیق به صورت اسنادی و کتابخانه ای، مصاحبه و مطالعه های میدانی فراهم شده است. نتایج بیانگر آن است که نقش عوامل بیرونی در بازآفرینی بافت فرسوده محله قیام، بیشتر و شدیدتر از نقش عوامل موجود در درون محله مذکور است. همچنین با بهره گیری از نمودار چهار خانه ای ماتریسی داخلی خارجی استفاده از راهبردهای متمرکز پیشنهاد می شود تا علاوه بر حفظ وضع موجود، تلاش کافی در زمینه تقویت نقاط قوت و استفاده بهینه از آنها، کاهش نقاط ضعف و تبدیل آنها به نفطه فوت و استفاده بهینه از فرصت ها و تبدیل تهدیدها به فرصت صورت پذیرد.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی ، بهسازی بافت فرسوده ، محله قیام ، شهر تهران