نقش عناصر اقلیمی در معماری پایدار و همساز با اقلیم در ایران، مطالعه ی موردی بادگیر

براساس آمارهای ارایه شده بین 15 تا 20 درصد کل انرژی مصرفی به مصرف ساختمان ها خصوصا فضاهای مسکونی می رسد که این امر باعث تحمیل هزینه های بسیار، از بین بردن منابع طبیعی و سوخت های فسیلی و تخریب محیط زیست در بعد وسیعی می شود. شاید یکی از دلایلی که این امر را باعث می شود ارزانی سوخت است که باعث عدم الزامات و اصول صرفه جویی انرژی است. بنابراین ضرورت صرفه جویی در انرژی و بهینه سازی آن در این زمان بیش از هر زمان دیگری لازم به نظر می رسد. یکی از راهکارهایی را که در این زمینه می توان در آن تامل نمود بحث طراحی معماری ای است که در آن سعی در ارایه راه حل ها و الگوهای صرفه جویی در انرژی و بهینه سازی آن می باشد. پایداری در معماری یکی از مسایل مهم دهه ی اخیر محسوب گردیده و این مقوله همواره با انرژی، اقلیم و اکولوژی همراه بوده است، یکی از زیر شاخه های معماری پایدار، معماری همساز با اقلیم است که در آن مدیریت انرژی از مهم ترین رویکردها می باشد، بحث انرژی به عنوان مسیله ای که تمام نگرانی های آینده را به خود اختصاص داده است، یکی از موضوعاتی است که در گذشته، معماری بومی و سنتی ایران قادر بوده است تا به خوبی این بحران را حل نموده و با عناصری شاخص، ان را مدیریت نماید که این مدیریت با بهره گیری هوشمندانه از انرژی های طبیعی صورت پذیرفته بود. پژوهش حاضر در نظر دارد نقش بادگیر را در مدیریت و استفاده از انرژی طبیعی باد در معماری بومی و سنتی ایران بررسی نماید. این تحقیق که حاصل مشاهدات عینی ومطالعات کتابخانه ای است به صورت تحلیلی توصیفی به تشریح این موضوع می پردازد، نتایج ان بنیادی است و از نظر فرایند اجرا، پژوهش کیفی می باشد که نهایتا در صدد شناخت زوایای پنهان یک عنصر معماری (بادگیر) در بحث معماری همساز با اقلیم و مدیریت انرژی در معماری بومی سنتی ایران خواهد بود.

کلیدواژه ها:

پایداری ، انرژی ، اقلیم ، معماری بومی ، بادگیر