مقایسه کیفی و کمی معیار گسیختگی هوک و براون اولیه و هوک - برون تعمیم یافته در پایداری تونل ها

مقاومت توده های سنگی درزدار علاوه بر خصوصیات سنگ بکر تشکیل دهنده آن به قفل و بست این بلوک یعنی به خصوصیات ناپیوستگی های تشکیل دهند توده سنگ بستگی دارد. بر این اساس برای بدست آوردن مقاومت توده سنگ معمولا از مقاومت سنگ بکر و اصلاح آن با استفاده از سیستم های طبقه بندی استفاده می شود. یکی از پرکاربردترین معیار گسیختگی و مقاومت مورد استفاده در توده های سنگی درز دار معیار گسیختگی هوک وبراون است. در این معیار گسیختگی از سیستم طبقه بندی GSI (شاخص مقاومت زمین شناسی) استفاده می شود. معیار گسیختگی هوکو براون در نسخه های متعددی ارایه شده است که به نسخه ارایه شده در سال 1980 معیار هوکو براون اولیه و به نسخه ارایه شده در سال 2002 معیار هوک و براون تعمیم یافته می گویند. تفاوت معیار هوک و براون اولیه و تعمیم یافته در تعریف مقدار a و ضریب آسیب دیدگی D در معیار تعمیم یافته است. در معیار هوک و براون تعمیم یافته پارامتر مقاومت a دیگر ثابت نیست و بین 0/5 برای توده سنگ عالی با تا 0/6 برای توده سنگ خیلی ضعیف با تغییر می کند. در روش های تحلیلی ارایه شده برای تحلیل تونل ها از این دو معیار استفاده شده است. در این تحقیق اثر نوع معیار گسیختگی انتخابی بر نتایج تحلیل تونل به صورت نظری بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که استفاده از معیار هوک و براون اولیه به جای هوک و براون تعمیم یافته با خطا همراه است.

کلیدواژه ها:

تونل دایره ای ، روش های تحلیلی ، کیفیت توده سنگ ، معیار گسیختگی هوک و براون اولیه و اصلاح شده ، تنش ، تغییر مکان