رویکرد طراحی اقلیمی در مدارس نوین اصفهان

طراحی اقلیمی در یک منطقه نقش اساسی در شرایط آسایش محیطی دارد، که توجه به تاثیر اقلیم بر معماری هر منطقه از مهم ترین عوامل ایجاد آسایش برای کاربران ساختمان ها در آن منطقه است. در این راستا ارایه ی راهکارهایی برای طراحی کالبد محیط مدارس نوین؛ با توجه به اقلیم شهر اصفهان، مبتنی بر ارتقاء یادگیری کاربران، هدف اصلی این پژوهش است. توجه به شرایط اقلیمی و موقعیت مکانی ساختمان در تعریف معماری ضروری است و کاهش مصرف منابع طبیعی بابه کارگیری همسازی اقلیم و معماری با یکدیگر و استفاده از طراحی صحیح و اصولی که بتواند نیاز کاربران را فراهم آورد دارای اهمیت می باشد. در این پژوهش فرایند طراحی بر مبنای سازگاری با محیط زیست و ترکیب آن با شاخص های عملکردی معماری مدارس نوین براساس اطلاعات بدست آمده معرفی شده است. روش تحقیق از نوع کیفی و با هدف دستیابی به راهکارهایی برای طراحی مطلوب اقلیمی مدرسه می باشد که اطلاعات موردنظر با استفاده از روش کتابخانه ای (اسنادی)؛ کتاب ها، مقالات و پایگاه های اطلاعاتی داخلی و خارجی، گردآوری شده است. طبق اطلاعات بدست آمده؛ عوامل اقلیمی، تطبیق ساختمان با محیط، شکل گیری مناسب به منظور دستیابی نور و تهویه طبیعی در داخل ساختمان، و در ارتباط با طراحی مناسب با توجه به تعاملات اجتماعی دانش آموزان؛ مفهوم یادگیری و خود تنظیمی، حذف مرز میان فضاهای یادگیری، نورگیری طبیعی، خارج شده فضاها از فرم کلاسیک مدرسه سازی، چند عملکردی شدن فضاها، ارتباط بین درون و بیرون و ایجاد سیالیت فضاها جزء موارد مهم طراحی می باشند.

کلیدواژه ها:

طراحی اقلیمی ، معماری مدرسه ، مدارس نوین