بررسی تاثیر سیمان در بهسازی ژئوتکنیکی خاک های مساله دار- مطالعه موردی خاک های واگرا

خاک های رسی واگرا، خاک هایی هستند که با قرار گرفتن در معرض جریان های سطحی و متمرکز آب به صورت کلوئیدی درآمده و به سهولت شسته شده و فرسایش می یابند. طبق بررسی های به عمل آمده، استفاده از خاک های واگرا در تعدادی از پروژه های مهندسی باعث بوجود آوردن مشکلاتی از قبیل تخریب سازه های هیدرولیکی، سدهای خاکی، کانال های آبرسانی، فرسودگی و تخریب جاده ها، تخریب پی سازه ها و سایر خاکریزها شده است. با توجه به گستره وسیع خاک های واگرا در بسیاری از مناطق ایران وجهان، برخورد با این گونه خاک ها در منابع قرضه خاکی و یا پی سازه های ژئوتکنیکی بسیار محتمل می باشد، لذا به منظور غلبه بر مشکل واگرایی می توان از بهسازی شیمیایی استفاده نمود. در این مقاله پتانسیل واگرایی با در نظر گرفتن دو متغیر زمان عمل آوری و درصد وزنی سیمان کنترل گردیده است. نتایج نشان می دهند که افزودن سیمان و افزایش زمان عمل آوری علاوه بر کاهش پتانسیل واگرایی خاک و برطرف نمودن مشکلات آبشستگی، سبب افزایش غلظت املاح و کاتیون های خاک و کاهش درصد سدیم موجود در آب منفذی می گردند. از دیگر نتایج این تحقیق، افزایش مقاومت فشاری وکاهش دامنه خمیری خاک تثبیت شده با سیمان می باشد

کلیدواژه ها:

بهسازی و تثبیت ، خاک واگرا ، سیمان ، زمان عمل آوری