بررسی روند تخریب اراضی در منطقه شمال شرق استان اصفهان

در منطقه اردستان عوارض مختص مناطق خشک و بیابانی، از جمله پهنه های شنی (تپه های شنی و شنزارها)، دق های رسی، سنگفرش بیابانی و پوسته های نمکی که بیانگر تخریب اراضی منطقه در طی سالیان گذشته می باشند، مشاهد می شوند. بنابراین، به منظور بررسی روند تخریب اراضی منطقه در طی سه دهه گذشته، از چهار سری اطلاعات ماهواره ای Landsat ETM+ ،Landsat TM ،Landsat MSS و ماهواره هندی IRS به ترتیب مربوط به سال های 1355 ، 1369 ، 1380 و 1387 استفاده شد. پس ازانجام تصحیحات و آنالیزهای مختلف بارزسازی روی تصاویر، منطقه مورد ایلویس، طبقه بندی نظارت شده با روش حداکثر احتمال روی تصاویر انجام گردید. صحت نقشه های تولیدی، مورد ارزیابی قرار گرفت و نقشه های پوشش اراضی سال های مذکور با دقت قابل قبول تولید گردیدند. نتایج حاصل نشان داد که در طی 32 سال گذشته، منطقه با دو مسأله شوری و فرسایش بادی مواجه بوده است. به طوریکه وسعت اراضی شور در فاصله سال های 1355 تا 1380 روند افزایشی داشته و پس از آن به دلیل حرکت تپه های شنی به سمت شمال و شمال شرق منطقه و پوشیده شدن بخشی از این اراضی توسط شن های روان، وسعت آنها در سال 1387 کاهش یافته است. با وجودیکه وسعت دق های رسی و پهنه های شنی که از عوارض ناشی از بیابان زایی هستند، در نتیجه اقدامات حفاظتی، کاهش یافته است، افزایش رسوبات بادی گچ دار در منطقه، حاکی از آنست که منطقه همچنان در معرض خطر فرسایش بادی قرار دارد.

کلیدواژه ها:

تغییرات تخریب اراضی ، اردستان IRS ، Landsat TM ، Landsat ETM+ ، Landsat MSS