معماری پایدار: انرژی، اقلیم و اکولوژی

معماری پایدارکه یکی از جریان های مهم معماری معاصر است، عکس العملی منطقی در برابر مسائل و مشکلات عصر صنعت به شمار می رود.با انقلاب صنعتی و پیشرفت های فنی- تکنولوژیکی در عرصه معماری ، معماری بومی اقصی نقاط دنیا که با توجه به طبیعت پیرامون خود و همساز با اقلیم سربرمی افراشت، به دست فراموشی سپرده شد. معماری مدرن نیز که زاده این تحولات بود، به طور کل بستر شکل گیری معماری را نادیده گرفت. انسان عصر مدرن با شعار "سلطه بر طبیعت"بحرانهای توسعه را بیش از پیش دامن زد. شهرهای ما،تکنولوژی ما و معماری ما این فریب را در ذهن ما ایجاد می کند که در حال کنترل طبیعت هستیم و این در حالی است که خود در کنترل طبیعت و جزیی از آن هستیم .دهه 70 را می توان دهه آگاهی یافتن از بحران های زیست محیطی نامید که عکس العمل هایی را در دنیا ایجاد کرد که معماری پایدار یکی از آنهاست . معماری پایدار حاصل شناخت عمیق نسبت به محیط پیرامون بوده است . در این معماری کیفیت در راستای نیل به یک هدف صورت می گیرد و آن هم آسایش است. نکته مهمی که در این نوع معماری مورد توجه قرار می گیرد، آن است که تمامی عوامل دخیل در آسایش، مرتبط با هم و به صورت یک سیستم واحد در نظر گرفته می شود .از طریق معماری می توان جامعه ر ا ازمطلوبیت و ارزش فراوان اقتصادی وزیست محیطی انرژیهایی که به نامهای بی زیان ،سبز، آرام و ...مشهور شده مطلع کرد. انرژیهایی که از دیدگاه هنرمندان و معماران می توان زیبا نامید.آینده جهان، در انرژیهای زیبا نهفته است.پس باید زیبایی نهفته در انرژیهای پاک و حیاتبخش را کشف کنیم .در این مقاله به ارائه دیدگاه های موجود در ارتباط با دستیابی به توسعه پایدار از دو جنبه پایداری تکنولوژیکی و پایداری اکولوژیکی پرداخته؛ سپس در ادامه به تحلیل اصول طراحی پایدار در زمینه معماری و شهرسازی پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری پایدار ، تکنولوژی ، اکولوژی ، محیط زیست ، انرژی