بازخوانی رویکرد بوم شناختی در ارتباط با معماری پایدار (با تمرکز بر نقش رفتار در پایداری)

از آنجای که توسعه پایدار در یک محیط با درنظر گرفتن توان اکولوژیکی،نیروی انسانی و منابع مالی متعلق به آن محیط بومی یا ساختار شهر می تواند ارزیابی شود،ضرورت دستیابی به مفاهیم و حوزه های خاص در قلمروی سرزمینی است امری اساسی و بایسته به نظر می رسد،علم بوم شناختی به عنوان نخستین رویکرد در زمینه جامعه شناسی شهری سعی در بررسی رفتارهای انسان در محیط و تاتیر آن در ساختمایه های بشری دارد.در این مقاله به بررسی ضرورت ارزیابی مفهوم پایداری در معماری به مثابه مفهومی بوم شناسی در مولفه ها و شاخصه های زیست محیطی می پردازد.روش تحقیق این پژوهش توصیفی- اکتشافی است که با مد نظر قرار دادن عرصه های گوناگون رفتاری ومقیاس های متفاوت آن و توجه به الگوهای موجود، تشخیص جنبه های کیفی، دسته بندی و ارایه راهکار عملی برای نیل به اهداف مورد نظر با روش گردآوری اطلاعات میدانی ، کتابخانه ای و اینترنتی می باشد.یافته پژوهش حاضر را می توان تعیین واسطه های معنادار بین پایداری معماری و بوم شناختی تعیین کرد.

کلیدواژه ها:

بوم شناختی ، محیط ، معماری پایدار ، رفتار