معماری کویر، نمادی از معماری پایدار

معماری ایران در طول تاریخ حیات خود از تداوم کم نظیری برخوردار بوده است و بی شک یکی از بارزترین شیوهها برای این تداوم،آفرینش معماری پایدار با آن اقلیم در مناطق مختلف ایران می باشد. کویر ایران را مناطقی با اقلیم گرم و خشک تشکیل می هد و بیشتر این مناطق که با محدودیت های شدید منابع آبی، پوشش گیاهی و برخی دیگر از قابلیت های طبیعی روبروست، در بردارنده بسیاری از سکونت گاههای بسیار کهن و مهم شهری و روستایی نیز می باشد. در چنین شرایطی، مطالعات انجام شده در معماری و معماری پایدار حاکی از آن است که در اکثر شهرهای مناطق فوق ارزش های پایدار زیست محیطی وجود دارد و انسان کویری با توجه به ویژگی های اقلیمی هر منطقه شیوه ای متناسب با نیازهای خود را در تاثیر متقابل طبیعت پیرامون اتخاذ کرده است و معماری منحصر به فردی ایجاد کرده که در طول تاریخ پایدار و تحسین برانگیز است. در معماری پایدار، سه دیدگاه پایداری اجتماعی، پایداری اقتصادی و پایداری محیطی از ارکان مهم توسعه پایدار به حساب می آید و این مقاله در پی آن است که به بررسی این دیدگاه ها و تطابق آن با معماری کویر و هم چنین ارائه راهکارهایی جهت دستیابی به معماری پایدار کویر بپردازد

کلیدواژه ها:

معماری کویر ، توسعه پایدار ، اقتصاد ، محیط زیست ، اجتماع