نقش عناصر چهارگانه (اربعه) در پایداری معماری

امروزه در معماری صحبتها بیشتر در پیرامون مبحث صرفه جویی در مصرف انرژی و معماری پایدار است . درحقیقت مسئله انرژی وبحرانهای اخیر در مورد آلودگیهای ناشی از مصرف سوختهای فسیلی از یکسو و نیز رو به زوال بودن این منابع از سوی دیگر جوامع گوناگون را بر آن داشته تا با بکارگیری کلیه امکانات تا حد امکان ازمشکلات بوجود آمده در این خصوص بکاهند و با جایگزین نمودن منابع انرژی پاک و تجدیدپذیر ضمن حفظ شرایط آسایش، مسئله کاهش استفاده از منابع آلاینده محیط را دردستور کار خویش قرار دهند. عناصر چهارگانه آب، باد، خاک و آتش از قدیم در باور ایرانیان جایگاه ویژه ای داشته اند و در حقیقت ایرانیان جهان مادی را متشکل از این چهار عنصر می دانسته اند و تجلی این باور در زندگی و معماری مردم به چشم می خورد. این عناصر مصداق طبیعت هستند و طبیعت با زندگی ایرانیان تلفیق شده بود . در این مقاله تلاش می شود تا با بررسی راهکارهای ایجاد معماری پایدار از طریق بکار گیری عناصر چهارگانه ، لزوم توجه به دستاوردها و تجربیات پیشینیان در عین روزآمد کردن این تجربیات یادآوری شود

کلیدواژه ها:

عناصر چهارگانه ، معماری پایدار ، صرفه جویی ، انرژی