بررسی ارتباط اقلیم آسایشو تقاضای ماهانه گردشگری ساحلیبندرعباس

دریا و سواحل آن با دارا بودن جاذبه های خاصطبیعی به عنوان مقصدی برای گذران اوقات فراغت با انگیزه تفریح و استراحت انتخاب می گردد. از طرفی وضعیت آب و هوایی مقاصد ساحلی گردشگری از جمله عوامل موثر بر تقاضای گردشگری منطقه می باشد. شهر ساحلی بندرعباس به عنوان یکی از مقاصد ساحلی گردشگران ایرانی مطرح است. در این مطالعه وضعیت اقلیم آسایش گردشگری برای ماههای مختلف سال در این مقصد مشخص گردیده است. بدین منظور از شاخصاقلیم گردشگری (TCI) میچکوفسکی ( 1985 ) استفاده شده است. در نهایت هر یکاز ماههای سال از نظر آسایش گردشگران در طیفی بین ایدهآل تا نامطلوب طبقهبندی گردیدهاند. بر اساسنتایج به دستآمده، بهترین ماه های سفر به این منطقه از اوایل نوامبر تا اواخر مارس ( 10 آبان تا 11 فروردین ) است. بدترین شرایط آب و هوایی برای گردشگران در ماههای ژوئیه و آگست ( دهم تیر تا نهم شهریور) می باشد که دما و رطوبت و وزش باد هیچ اثر مثبتی در ایجاد راحتی و آسایش اقلیمی گردشگران ندارند. طبق نتایج به دست آمده، بندرعباس جزو مناطقی طبقهبندی میگردد که از نظر اقلیم آسایش گردشگری دارای پیک زمستانی می باشد. همچنین نتایج نشان داد که بین تقاضای گردشگری این شهر و اقلیم آسایشآن ارتباط و همبستگی معنی داری وجود دارد. بنابراین در فصولی که اقلیم آسایشگردشگری وضعیت نامطلوب را نشان میدهد تقاضای گردشگری به شدت کاهشمی یابد. به منظور جلوگیری از رکود گردشگری در منطقه، این مسأله بایستی در تصمیم گیریهای دستاندرکاران صنعتگردشگری مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

اقلیم آسایشگردشگری ، تقاضای گردشگری ، گردشگری ساحلی