اندازه گیری درصد تخلخل نسبی و اندازه منافذ پارچه های حلقوی تاری سوراخ دار مورداستفاده در مش جراحی

مش جراحی، پارچه ای متخلخل است که معمولا با روش بافندگی حلقوی تاری و با استفاده از نخ های مونوفیلامنت از جنس های مختلف به ویژه پلی پروپیلن تولید می شود. کاربرد این پارچه ها در درمان بیماری فتقو افتادگی اندام های لگنی مصرف می شود. پارچه ای که به عنوان ایمپلنت داخل بدن قرار می گیرد باید دارای ویژگی های زیستی و عملکردی پزشکی لازم باشد. از میان خواص ساختاری مش های جراحی، اندازه منافذ ودرصد تخلخل نسبی مش جراحی از اهمیت ویژه ای برخوردارند و تاثیر ویژه ای بر خواص مش های جراحی به ویژه احتمال بروز عفونت در بدن بعد از پیوند مش جراحی دارند؛ لذا اندازه گیری دقیق اندازه منافذ سطحی و تخلخل نسبی در سطح پارچه های حلقوی تاری سوراخ دار مورد استفاده در مش جراحی حائز اهمیت است. در این تحقیق، چهار نوع پارچه حلقوی تاری سوراخ دار متداول در تولید مش های جراحی با استفاده ازمونوفیلامنت پلی پروپیلن تولید شده و بعد از تثبیت حرارتی، از سطح مش ها تصویرهایی تهیه شده است. در ادامه به کمک روش پردازش تصویر با استفاده از نرم افزار متلب اندازه مساحت و قطر معادل منافذ سطحی و تخلخل نسبی در سطح پارچه های حلقوی تاری سوراخ دار مورد بررسی اندازه گیری شده است. بر اساس نتایج حاصل، ازنظر درصد تخلخل نسبی، میانگین مساحت منافذ و میانگین قطر معادل منافذ، پارچه ها با طرح بافت شبه مارکوزیت و سندفلای بهترین طرح بافت ها می باشند.

کلیدواژه ها:

تخلخل ، مش جراحی ، پردازش تصویر ، اندازه منافذ ، پارچه سوراخ دار حلقوی تاری