سنتز نانوکامپوزیت هیدروژل بر پایه متاکریل آمید- متاکریلیک اسید در سیستم رهایش کنترل شده داروی انسولین

هیدروزل ها، پلیمرهایی با پیوند عرضی هستند که توانایی جذب مقدار زیادی آب یامایع از محیط را دارند. پیشرفت های اخیر در زمینه ی استفاده از هیدروژل ها برای مهندسی مواد، تحویل و انتقال دارو، استفاده از لنزهای چشمی محقق شده است، که از این میان، تعدادی از کاربردهای زیست پزشکی هیدروزل ها منجر به ایجاد پتاسیل طراحی اندام های مصنوعی به شیوه ای کنترل شده، شده اند تا دارو را در محل های خاصی از بدن تحویل دهند. در این میان ماهیت، اندازه حفره ها، پایداری و پاسخ گویی آن ها به محرک های خارجی از مهمترین رفتارهای هیدروژل ها به شمار می آید. تخلخل آن ها سبب بارگیری دارو درون ماتریکس ژل و آزاد سازی از پیش تعیین شده می گردد. جهت بهبود زیست سازگاری، افزایش کنترل بر رهایش دارو و افزایش خواص مکانیکی از فرایند تولید نانو کامپوزیت ها و بکارگیری نانو ذرات زئولیت کلینوپتیلولیت و نانورس استفاده شد. هدف این تحقیق سنتز نوعی از هیدروژل بر پایه متاکریل آمید- متاکریلیک اسید و بررسی تورم، رهایش داروی انسولین و اثر نانو ذرات روی آنها می باشد. مورفولوژی و ساختار میکروسکوپی نانوکامپوزیت های تهیه شده با روش میکروسکوپ الکترونی بررسی شد.

کلیدواژه ها:

انسولین ، متاکریل آمید ، متاکریلی اسید ، نانوذره ، تورم ، هیدروزل ، نانوکامپوزیت