مطالعه شبیه سازی تخمین حداقل فشار امتزاج در تزریق کربن دی اکسید، نیتروژن و گاز طبیعی به میدان نفتی گچساران و مقایسه عملکرد آنها در ازدیاد برداشت از مخزن

بیش از نیمی از مخازن نفتی ایران از نیمه عمر خود گذشته اند، بخش از این میدان های نفتی یا چاه های حفر شده با کاهش ضریب بازیافت روبه رو شده اند. امروزه با اعمال روش های مختلف ازدیاد برداشت در مخازن نفت ایران در روش های اولیه بازیافت طبیعی، راندمان بازیافت متوسط حدود 20% بوده که با اعمال روش های بازیافت ثانویه شامل تزریق گاز و یا آب این مقدار به 25% افزایش یافته است. فرآیندهای ازدیاد و برداشت شامل تزریق سیلانی جهت تقویت انرزی موجود در مخزن می باشد. متورم شدن نفت، جابه جایی امتزاجی و غیرامتزاجی و تأمین فشار از جمله مکانیسم های موجود در تزریق گاز است. روش هایی چون تزریق امتزاجی، روش های شیمیایی و حرارتی و تزریق (CO(2 و (N(2 به عنوان روش های ثالثیه ازدیاد برداشت شناخته شده اند، تزریق نیتروزن به عنوان یکی از روش های EOR در سال های اخیر کاربرد زیادی داشته است. بطوری که این گاز به عنوان جانشین مناسبی برای گاز طبیعی و متان از نظر اقتصادی، برای CO2 از نظر اقتصادی و قابلیت دسترسی معرفی شده است. در این مقاله مقایسه و بررسی امتزاج پذیری کربن دی اکسید و نیتروزن و گاز طبیعی و همچنین محاسبه حداقل فشار امتزاج (MMP) با استفاده از شبیه سازی نرم افزاری در میدان نفتی گچساران انجام گردیده است.

کلیدواژه ها:

تزریق گاز ، افزایش تولید ، حداقل فشار امتزاجی ، میدان نفتی گچساران