تاثیر عدالت سازمانی بر رضایت شغلی کارکنان مطالعه موردی: کارکنان و معلمان آموزش و پرورش شهرستان بابل بخش بندپی شرقی

عدالت و اجرای آن یکی از نیازهای اساسی و فطری انسان است که همواره در طول تاریخ وجود آن بستری مناسب جهت توسعه جوامع انسانی فراهم کرده است. نظریات مربوط به عدالت به موازات گسترش و پیشرفت جامعه بشری تکامل یافته و دامنه آن از نظریات ادیان و فلاسفه و تحقیقات تجربی کشیده شده است. رضایت شغلی به عنوان مهم ترین عامل انگیزشی در محیط کار است و متشکل از واکنش شناختی و عاطفی افراد به صورت نگرشی نسبت به شغل و کار است. بنابراین هدف از انجام این پژوهش تاثیر عدالت سازمانی بر رضایت شغلی کارکنان (مطالعه موردی: کارکنان و معلمان آموزش و پرورش شهرستان بابل بخش بندپی شرقی) است. روش این پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی کارکنان اداره آموزش و پرورش بندپی شرقی تشکیل دادند و تعداد 300 نفر از کارکنان به عنوان نمونه به روش نمونه گیری تصادفی×طبقاتی انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی عدالت سازمانی نیهوف و مورمن، پرسشنامه ی رضایت شغلی اسپکتور استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بین عدالت سازمانی و رضایت شغلی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بین زیر مولفه های عدالت سازمانی (عدالت توزیعی، عدالت رویه ای و عدالت تعاملی) ارتباط مثبت و معنیداری وجود دارد. با توجه به این که بین عدالت سازمانی و مولفه های آن با رضایت شغلی کارکنان ارتباط معنی داری وجود دارد بنابراین مدیران باید به عدالت سازمانی که بهبود رضایت شغلی را در پی دارد، توجه نمایند.

کلیدواژه ها:

عدالت سازمانی ، عدالت رویه ای ، عدالت تعاملی ، عدالت توزیعی ، رضایت شغلی ، آموزش و پرورش