روشهای تعیین ضریب رفتار سازه ها و عوامل موثر بر آن

طراحی مطلوب و بهینه یک سازه مستلزم آن است که ظرفیت های آن که شامل تغییر شکلها و مقاومت می باشد با رعایت حداقل حاشیه ایمنی از مقادیر مورد نیاز که هنگام وقوع زلزله به سازه اعمال می شود بیشتر باشد در اکثر آیین نامه ها و روش طراحی بر مبنای مقاومت و شکل پذیری می باشد که طیفهایی که دراین آیین نامه ها ارایه شده است حاصل میانگین طیف پاسخ ارتجاعی هموار شده می باشد که در آن طیف های پاسخ غیرارتجاعی سازه بوسیله ضریبی که به سیستم سازه ای وابسته و به عنوان ضریب کاهش مقاومت ضریب رفتار شناخته شده می باشد را از طیفهای پاسخ ارتجاعی سازه بدست می آیند. دراین تحقیق به معرفی روشهایی برای تعیین ضریب رفتار سازه ها پرداخته و هرکدام ازاین روشها و اجزایموثر براین ضریب شرح داده شده است. برای درک بهتر این موضوع به تعیین ضریب رفتار یک ساختمان چهارطبقه فولادی با سیستم مقاوم جانبی قاب خمشی معمولی با استفاده از روش تحلیل استاتیکی غیرخطی PUshover پرداخته شده است و در پایان با مقدار متناظر آیین نامه ای مقایسه شده مشاهده شدکه این مقدار کمتر می باشد.

کلیدواژه ها:

ضریب رفتار ، ضریب شکل پذیری ، تحلیل استاتیکی غیرخطی ، ضریب اصلاح پاسخ ، ضریب اصلاح نیرو