نقش تعاملات اجتماعی در فضای میان ساختمان ها در پایداری انرژی

ساختمان ها مدولهای تشکیل دهنده کل بزرگتری به نام شهر هستند که بواسطه فضاهای بازشهری با هم گفتگو دارند هرچقدر این گفتگو هوشمندانه تر باشدو فضا از کیفیت بالاتری برخوردار باشد با استقبال بیشتر مواجه می شود مسئله اینجاست که در شهرهای امروز ما ساختمان ها دیگرتمایلی به تعامل با یکدیگر ندارند و منفک انگاشته می شوند در زمینه صرفه جویی در مصرف انرژی نیز این منفک انگاری مشکلاتی را از قبیل: افزایش بار ترافیکی، تحمیل سفرهای رفت و برگشتی ، آلودگی های زیست محیطی و ... را به دنبال داشته است در متون مرتبط با تعدیل مصرف انرژی کمتر به بعد طراحی شهری به عنوان بستر قرارگیری ساختمان ها توجه می شود و بیشتر نگاه ها منحصر به خصوصیات تک بناها می باشد. برمبنای این فرض که با گردآوری فعالیت ها با قابلیت تعامل د رمقیاسی خردتر ازنگاه کلی نگر برنامه ریزان کاربری اراضی به کاهش مصرف سوخت کمک کرد فضای باز شهری و غنابخشی به کیفیات تعامل برانگیز آن به عنوان راهکار مناسب برای غنابخشی به این تعامل پیشنهاد شده است

کلیدواژه ها:

پایداری اقتصادی ، صرفه جویی در مصرف سوخت ، فعالیت های متعامل ، فضای مشترک شهری