الگوگیری از معماری سنتی در توسعه پایدار شهری (مطالعه موردی شهر بندر کنگ)

توسعه پایدار، از جمله مفاهیمی است که امروزه توجه بسیاری از صاحبنظران مجامع علمی را به خود جلب نموده است.شهرها در گذشته بهترین نمونه های پایداری را در خود متجلی ساخته اند. انسان همواره در طول تاریخ به منظور ایجادسرپناهی امن برای سکونت سعی در شکل دهی محل زندگی و پیرامون خود با توجه به محدودیت های اقلیمی و اکولوژیک محل در تناسب و سازگاری با طبیعت دارد تا بتواند شرایط مناسبی برای ادامه حیاتخویش ایجاد کند. معماری بومی درتوسعه پایدارروستائی وشهری واهمیت احیای بناهایی اینگونه، جهت دستیابی به توسعه پایدار اهمیت والایی دارد.مسکن سنتی بندر کنگ نمود کامل هم آوایی محیط و انسان است که نتیجه آن ایجادمنطقه آسایش در فضایی است که ناهنجاری های اقلیمی ومحیطی باعث نارضایتی انسان می شود را نمایان می کندوتوسعه پایدار شهر بندر کنگ بر مبنای همین مورد شکل می گیرد. همچنین روش جمع آوری اطلاعات روش مطالعه منابع کتابخانه ای و میدانی است . این مقاله با بررسی نقش معماری بومی در شکل گیری و توسعه پایدار شهر با عاملتاثیرگذار اقلیم بر مسکن بومی وتاثیر متناظر برشهر وارائه راهکارهای مناسب در این راستامی پردازد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، شهر ، اقلیم ، معماری بومی