تعیین میزان بهینه دز کلر در شبکه های توزیع آب با درنظر گرفتن قابلیت اطمینان کیف

با افزایش جمعیت و گسترش تنوع فعالیت های صنعتی و کشاورزی، تأمین آب از لحاظ کیفی و کمی روز به روز با دشواری بیشتری همراه می شود . گندزدایی و کشتن باکتری های موجود در آب که ممکن است به صورت شیمیایی و یا فیزیکی انجام گیرد، کمترین تصفیه ای است که در هر شبکه آبرسانی شهری باید به اجرا در آید . آب آشامیدنی به روش های مختلفی گندزدایی می شود که متداول ترین و ارزان ترین روش آن، کلرزنی است . یکی از مهم ترین مسائل در زمینه کلرزنی، میزان تزریق کلر است که باید به گونه ای انتخاب شود که میزان کلر باقیمانده در کلیه نقاط یک شبکه توزیع آب شهری در محدوده استاندارد قرار گیرد . مقدار حداقل کلر باقیمانده به منظور کنترل کیفیت میکروبی آب و مقدار حداکثر آن به منظور کنترل مشکلات مربوط به مزه و بوی آب و همچنین جلوگیری از تولید فراورده های جانبی سمی باید رعایت شود . در این مقاله میزان تزریق کلر در محلهای تزریق با تلفیق یک مدل تحلیل هیدرولیکی و مدل سازی کیفی EPANET و یک مدل بهینه سازی چندهدفه الگوریتم جامعه مورچگان به گونه ای بهینه می شود که در یک تابع هدف میزان کلر مصرفی کمینه شده و در تابع هدف دیگر قابلیت اطمینان کیفی بیشینه شود . برای این منظور لازم است تا رابطه ای برای قابلیت اطمینانکیفی تعریف شود. توابع بهینه سازی یک منحنی تعامل برحسب میزان کلر مصرفی و قابلیت اطمینان کیفی ارائه خواهند داد که به تصمیم گیرندگان در انتخاب میزان تزریق کلر کمک خواهد کرد. در این مقاله با حل مثال کاربردی از شبکه های آبرسانی نمونه، کارایی مدل در جهت تعیین میزان بهینه تزریق کلر با در نظر گرفتن قابلیت اطمینان کیفی، نشان داده شده است.

کلیدواژه ها:

الگوریتم جامعه مورچگان ، بهینه سازی ، قابلیت اطمینان کیفی ، مدل سازی کیفی ، میزان کلرباقیمانده