بررسی حساسیت پذیری سازندهای زمین شناسی حوزه آبخیز کوه پهلک نسبت به فرسایش

یکی از مطالعات پایه در برنامه ریزی های حفاظت خاک و آبخیز داری در هر منطقه مطالعات زمین شناسی می باشد و به عنوان بستری جهت انجام مطالعات ژئومرفولوژی، خاک، پوشش گیاهی، فرسایش و رسوب در یک حوزه آبخیز محسوب می شود. در این مطالعه جهت بررسی ویژگی های زمین شناسی حوزه آبخیز کوه پهلک( واقع در استان یزد) با جمع آوری اطلاعات پایه، بررسی نقشه ها و عکس های هوایی منطقه و عملیات میدانی ، و یژگی های زمین شناسی و واحد های زمین شناسی بررسی و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بررسی ها نشان داد که در این حوضه واحدهای گرانیت و گرانودیوریت بیشترین درصد (به میزان 74/36%) را به خود اختصاص داده و واحدهای دولومیت و دولومیت آهکی با (0/43%) و آهک با (6/05%) و نهشته های بستر رودخانه با (16/25%) و در نهایت ماسه سنگ با (2/64%) واحد های سنگی حوضه را به خود اختصاص داده اند. با توجه به این که از بین 3 دسته سنگ آذرین، دگرگونی و رسوبی عمده ی سنگ های آذرین در تمام اقالیم مقاوم به فرسایش می باشد و سنگ های رسوبی عمدتاً در مقابل فرسایش نامقاوم هستند بنابراین در اثر هوازدگی سهم مهمی در فرسایش و تولید رسوب در حوضه دارا می باشند. بنابراین باتجزیه و تحلیل این واحدهای سنگی می توان نتیجه گرفت که این حوضه با توجه به دارا بودن درصد کم نهشته های آبرفتی میزان فرسایش و رسوب در این حوضه کم می باشد.

کلیدواژه ها:

سازند زمین شناسی ، حساسیت پذیری ، فرسایش ، حفاظت خاک ، کوه پهلک