بررسی اثر توسعه بر افت آبخوان های ایران و ارائه راهکارهای مدیریتی جهت مقابله با آن

موقعیت مکانی ایران و واقع شدن آن در کمربند خشک جهان و توزیع نامناسب بارندگی، همچنین گسترش روزافزون جمعیت، سببافزایش تقاضای آب در مصارف مختلف شهری، صنعتی و کشاورزی و به تبع آن افزایش برداشت های بی رویه از آب های سطحی وزیرزمینی گردیده است. این مقاله با هدف بررسی مطالعات انجام شده در زمینه ی اثر توسعه بر افت سطح سفره های آب زیرزمینی وارائه ی راهکارهای مؤثر جهت کاهش افت آبخوان ها با توجه به اولویت قرار دادن توسعه ی پایدار انجام گرفته است. نتایج نشان می دهدکه توسعه در زمینه های مختلفی مانند کشاورزی، شهرنشینی و افزایش جمعیت، تغییر کاربری اراضی، روش های آبیاری، احداثسدهای مخزنی، اجرای طرح های جمع آوری فاضلاب و انتقال آب بین حوض های سبب افزایش روند افت سطح آب زیرزمینی می گردد.بنابراین با به کارگیری روش هایی مانند افزایش سطح آگاهی جامعه در مورد مصرف آب، تعیین الگوی کشت بهینه، استفاده ازروش های نوین آبیاری به موازات سطح زیرکشت، استفاده از روش های تغذیه آب زیرزمینی، کاهش صنایع آب بر به ویژه در مناطقخشک و به طور کلی تجدیدنظر در ساختار مدیریت منابع آب و توجه به توسعه پایدار می توان از روند رو به رشد افت آب زیرزمینیجلوگیری نمود.

کلیدواژه ها:

آبخوان ، توسعه ی پایدار ، کاربری اراضی ، طرح جمع آوری فاضلاب ، الگوی کشت بهینه