بررسی تاثیر خشکسالی هواشناسی بر کمیت و کیفیت منابع آب زیرزمینی (مطالعه موردی: دشت داراب)

خشکسالی یکی از پدیده های اقلیمی است که در پهنه وسیعی از کشور ایران به شکلهای متفاوت قابل مشاهده است. این پدیده در همه شرایط اقلیمی و در همه مناطق کره زمین به وقوع می پیوندد و ازجمله بلایایی است که بیشترین خسارات مالی را بر جای می گذارد. اولین و مهمترین تهدید خشکسالی در منابع آبی ظاهر می شود؛ بنابراین شناخت منابع آب به خصوص آبهای زیرزمینی، همچنین بررسی تاثیر خشکسالی اقلیمی بر روی این منابع موجب مدیریت صحیح مصرف و حفظ این منابع پرارزش میشود. در این پژوهش به بررسی تاثیر خشکسالی هواشناسی بر کمیت و کیفیت منابع آب زیرزمینی با استفاده از سه شاخص خشکسالی SPI، GRI وSECI در دشت داراب پرداخته شد. لذا جهت بررسی تاثیر خشکسالی هواشناسی بر کمیت و کیفیت آبهای زیرزمینی از آمار ایستگاه های سینوپتیک، چاه های پیزمتری و بهره بردای دشت داراب در دوره آماری (1382-1396) استفاده گردید. نتایج نشان داد که خشکسالی های اقلیمی اخیر بر روی شاخص خشکسالی آب زیرزمینی و همچنین شاخص استانداردشده هدایت الکتریکی اثر داشته به نحوی که در طی دوره آماری مذکور به طور متوسط حدود 19 متر افت سطح آب در کل دشت داراب اتفاق افتاده و شوری (EC) در حدود 237 میکرو موس بر سانتیمتر افزایش یافته که ضرورت مدیریت صحیح منابع آب را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

خشکسالی هواشناسی ، دشت داراب ، کمیت منابع آب زیرزمینی ، کیفیت منابع آب زیرزمینی.