بررسی اثرات سوپرجاذب و رژیم آبیاری بر رشد و استقرار نهالهای آکاسیا ویکتوریا Acacia victoria

یکی از راهکارهای افزایش بازده آبیاری و بهره برداری بهینه از بارندگی در مناطق خشک و نیمه خشک، مانند ایران استفاده از مواد سوپر جاذب است.به خواست جنگلکاران کارایی پلیمر آبدوست برای افزایش تولید و بویژه افزایش زمان آبیاری درجنگل کاری با گونه آکاسیا ویکتوریا به عنوان یکی از گونه های مهم نواحی خشک و بیابانی، آزمایش شد.آزمایش مورد استفاده اسپلیت پلات در قالب طرح کامل تصادفی بود به طوریکه تیمار رژیم آبیاری به عنوان کرت اصلی و مقادیر سوپرجاذب به عنوان کرت فرعی در نظر گرفته شد تیمارهای مورد آزمایش شامل 4 رژیم آبیاری (60،30،15، 100 درصد ظرفیت زراعی ) و 4 سطح پلیمر سوپر جاذب (شاهد، 0/4،0/2، 0/6درصد وزنی خاک) بود نتایج نشان داد که به کارگیری سوپرجاذب تاثیر مثبت و معنی داری بر شاخصهای ارتفاع نهال، طریقه قطر یقه و وزن تر و خشک اندا م هوایی داشت با توجه به نتایج آزمایش، افزودن هیدروژل به خاک باعث موفقیت در استقرار نهال های آکاسیا و تقویت رشد آنها در مناطق خشک و نیمه خشک می شود

کلیدواژه ها:

پلیمرسوپرجاذب ، استرس آبی ، آکاسیا ویکتوریا