آبیاری تحت فشار، راه برون رفت از بحران خشکسالی کشاورزی (مطالعه موردی : آبیاری قطره ای)

امروزه آب به عنوان کلید توسعه، نقش و جایگاه ویژه ای پیدا کرده و افزایش بهره وری مصرف آب به ویژه در بخش کشاورزی از ضروریات اولیه نیل به مدیریت بهینه منابع آب است. در سالهای اخیر، اجرای سیستم های آبیاری تحت فشار برای افزایش راندمان کاربرد آب در مزرعه و به عنوان راهی برای برون رفت از بحران خشکسالی کشاورزی مورد تأکید مدیران و برنامه ریزان قرار گرفته است. برای بررسی نقش سامانه آبیاری قطره ای در بهینه سازی بهره وری آب در بخش کشاورزی برای مقابله با چالش خشکسالی ۲۰ طرح ارزیابی آبیاری قطره ای به طور تصادفی در سطح ایران و جهان انتخاب و عوامل ارزیابی از قبیل ضریب یکنواختی آب، بازده کاربرد آب و پتانسیل کاربرد در مناطق تحت ارزیابی مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج این تحقیق نشان داد که ضریب یکنواختی آب در 38/5، بازده کاربرد آب در 31/6، و پتانسیل کاربرد در 63/6، در صد از مناطق تحت ارزیابی از وضعیت خوبی برخودار نیست. به عبارتی هدف از اجرای یک پروژه آبیاری قطره ای در یک منطقه صرفه جویی در آب و مقابله با چالش خشکی است که در حدود دو سوم مناطق این هدف حاصل نشده است. علت اصلی این ناکامی را می توان در ۵۰ در صد سامانه های آبیاری قطره ای تحت بررسی مشکل مدیریتی و در ۵۰ در صد دیگر مشکلات طراحی و اجرا دانست.

کلیدواژه ها:

آبیاری قطره ای ، بازده آبیاری ، پتانسیل آبیاری ، خشکسالی ، یکنواختی توزی آب