وزن صد دانه سه رقم گندم تحت تأثیر تنش شوری و تلقیح باکتریایی

گسترش روز افزون مساحت خاک های شور و کمبود منابع آب شیرین، دستیابی به راه حل های علمی جهت افزایش بازده محصولات تحت شرایط استفاده از آب یا خاک شور را بیش از گذشته ضروری ساخته است.از جمله این راهکارها، استفاده از پتانسیل مفید میکروارگانیسم های همیار با گیاه طی فرآیند بیوپرایمینگ بذر است. در بسیاری از تنش های محیطی و از جمله شوری تولید اتیلن در گیاه افزایش پیدا می کند که این اتیلن مانع رشد گیاه می گردد. باکتری های تولیدکننده ی آنزیم ۱-آمینوسیکلوپروپان-1- کربوکسیلیک اسید (ACC)- دی آمیناز قادر به تجزیه ی پیش ساز اتیلن (ACC) و در نتیجه کاستن از مقدار اتیلن تنشی و بنابراین بهبود رشد و عملکرد گیاه تحت تنش شوری می باشند. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف ارزیابی تأثیر دو سویه ی سودوموناس تولیدکننده ی آنزیم ACC- دی آمیناز شامل Pseudomonas fluorescens strain 169 و Pseudomonas putida strain 108 بر وزن صد دانه سه رقم گندم (شامل روشن، قدس و چمران) تحت سطوح مختلف آب شور (شامل صفر، پنج و ۱۰ دسی زیمنس بر متر) به اجرا در آمد. نتایج نشان داد که سویه های مورد مطالعه در برخی موارد توانستند وزن صد دانه گندم را به طور معنی داری تحت تنش شوری افزایش دهند.

کلیدواژه ها:

آب شور ، گندم ، باکتری های ریزوسفری ، ۱-آمینوسیکلوپروپان- ۱-کربوکسیلیک اسید