بررسی آزمایشگاهی بتن متخلخل و اثر افزودنی ها بر افزایش مقاومت فشاری و کاهش نشت آن بعنوان زیرپوشش کانالها

اهمیت عملکرد پایداری شبکه های آبیاری در کشور به دلیل نقش ویژه آنها در تامین آب کشاورزی و آبادانی کشور موجب شده است طراحی، احداث و بهره برداری از کانال های آبیاری با پوشش بتنی در زمین های مشکل آفرین شامل خاک های تورم زا، انحلال پذیر، فرسایش پذیر، ناپایدار و واگرا که عموما دارای ساختار مناسبی نیستند از اهمیت خاصی برخوردار باشد. لحاظ نمودن راهکارهایی از جمله ترمیم، تثبیت و تعویض این نوع خاک های مسیله ار، موجب پیشگیری از بروز خسارات احتمالی از و ماجمله ترک، شکست، بالاآمدگی و تخریب بتن پوششی کانال ها می گردد. بتن متخلخل pervious concrete یکی از انواع روسازی های صلب می باشد علی رغم مزایای فراوان بتن متخلخل، مقاومت فشاری پایین این نوع بتن یکی از معایب آن است. لذا در این تحقیق به بررسی مشخصات بتن متخلخل با استفاده از افزودنی های باگاس، پلی پروپیلن و میکروسیلیس و تاثیر آنها بر وضعیت نفوذپذیری و مقاومت فشاری بتن پرداخته شده است. پس از انجام آزمایش های موردنیاز مشخص گردید که استفاده از باگاس باعث افزایش نفوذپذیری شده در حالی که مقاومت فشاری را به شدت کاهش می دهد. همچنین استفاده از میکروسیلیس نفوذپذیری را به شدت کاهش داده در عین حال مقاومت فشاری را در حد قابل قبولی حفظ می نماید. در حالی که استفاده از پلی پروپیلن حد متوسطی از نفوذپذیری و مقاومت فشاری به دست می دهد.

کلیدواژه ها:

کانال آبی ، بتن متخلخل ، نفوذپذیری ، مقاومت فشاری ، مواد افزودنی بتن