بررسی کیفیت آب زیرزمینی آبخوان از منظر مصارف کشاورزی (مطالعه موردی: آبخوان دشت اردبیل)

منابع آب یکی از بزرگترین چالشهای بشر در قرن حاضر بوده و تغییر در کیفیت آبهای زیرزمینی و شور شدن این منابع آب حیاتی، هم اکنون خطری بزرگ در راه توسعه کشاورزی کشور محسوب می شود. کیفیت آب هایزیرزمینی همچون آب های سطحی همواره در حال تغییر است، اما این تغییرات نسبت به آبهای سطحی بسیار کندتر صورت میپذیرد. اراضی واقع در شمال استان اردبیل، دارای زمین هائی پست و جلگه ای بوده که کمتر از 200 متر و درسطح دشت ها از 200 تا 800 متر از سطح دریا ارتفاع دارند. در بخش میانی استان نیز ارتفاع زمین از 800 تا 1400 متر در سطح دشت ها، از 400 تا 2000 متر در دامنه کوه ها و به بیش از 2000 متر در ارتفاعات ساوالان و تالشافزایش می یابد. بنابراین زمینهای کشاورزی بسیاری مستقیم و غیرمستقیم در چالش با منابع آب زیرزمینی قرار داشتهو تغییرات کیفیت این آبها خواسته یا ناخواسته اثراتی قابل توجه بر کشاورزی منطقه خواهد داشت. لذا در این تحقیق، پارامترهای خطر شوری و قلیائیت، نسبت جذب سدیم، کربنات سدیم باقیمانده (RSC) ، اندیکس نفوذپذیری(PI) و اندیکس کلر قلیائیت – (CAI) از منظر کشاورزی دقیقا مورد بررسی واقع گردید. نتایج حاصل نشان می دهد که از نظر شوری، آبهای زیرزمینی در حد قابل قبول و از نظر نسبت جذب سدیم جهت کشاورزی، بسیارخوب میباشند

کلیدواژه ها:

آبخوان ، آب زیرزمینی ، کیفیت آب ، شوری و نسبت جذب سدیم