بررسی اثرات کاربرد تعدادی منابع آلی و سوپر جاذب بر برخی خصوصیات کیفی گیاه جو در منطقه ی کرمان

در سالهای اخیر در راستای تحقق تولید غذای سالم برای همه و همراه با بهینه سازی مصرف کودها ، توجه به مصرف کودهای آلی و بیولوژیک و مواد سوپر جاذب آب برای بهبود کیفیت محصول از جایگاه ویژه ای برخوردار شدهاست .در این آزمایش که در مزرعه ای واقع در کریم آباد ، از توابع شهر جوپار ، استان کرمان انجام گرفت به بررسی برخی خصوصیات خوشه ی گیاه جو از جمله ارتفاع خوشه ،تعداد پنجه زنی گیاه و تعداد دانه در هر خوشه با توجه بهتاثیر پذیری از تیمار های موجود شامل تیمار شاهد ، سوپر جاذب آب A200 100 و 200 کیلوگرم در هکتار (، ( کمپوست زباله ی شهری) 10 و 20 تن در هکتار( و کود دامی ) 10 و 20 تن در هکتار(پرداخته شد. این طرح در قالبطرح بلوک های کامل تصادفی و در 3 تکرار انجام گرفت. کلیه ی عملیات کاشت طبق دستور العمل و توصیه هایموجود صورت گرفت. عملیات داشت نیز برای کلیه ی تیمارها به صورت یکسان و در زمان مناسب صورت گرفت.با انجام آنالیز های لازم و بررسی داده ها نتایج حاصل از این آزمایش به این صورت بود که بیشترین ارتفاع خوشه با متوسط 13/73 متعلق به کود دامی 10 تن در هکتار بود و کمترین آن با متوسط 12/63 مربوط به تیمار شاهد بود. در مجموع تیمار های کود دامی با تیمار شاهد و سوپر جاذب 200 کیلوگرم در هکتار تفاوت معنی داری داشتند. همچنین کلیه ی تیمار های کودی بر تعداد دانه در خوشه ی گیاه جو هیچ اثر معنی داری نداشتند.برای تعداد پنجه زنی همتیمار کود دامی 01 تن در هکتار بیشترین پنجه زنی را در سطوح مختلف دارا بود و همچنین تیمار های ماده ی سوپر جاذب آب در هر دو سطح 100 و 200 کیلو گرم در هکتار کمترین پنجه زنی را در بر داشتند تیمار های کمپوست بعداز کود دامی 01 تن در هکتار بیشترین میزان پنجه زنی را در اختیار داشتند. در مجموع در مورد پنجه زنی جو می توان گفت که کودهای آلی در سطح 10 تن در هکتار بهترین عملکرد را داشته اند

کلیدواژه ها:

پنجه زنی ، اندازه ی خوشه ، دانه در خوشه ، سوپر جاذب آب ، گیاه جو