لزوم تغذیه مصنوعی و روند انجام آن توسط سازمان های اجرایی ذیربط

مشکلات مربوط به بهره برداری از منابع آب بطور اعم و منابع آب زیرزمینی بطور اخص پدیده نوظهوری در کشور ما محسوب نمی شود. نگاهی به روند توسعه بهره برداری از منابع آب بیانگر عوارض نامطلوب کاهش حجم مخازن آبرفتی از چهار دهه گذشته است. می توان گفت عوارض زیانبار افت سطح آبخوان ها طی سال های گذشته در حال توسعه بوده و امروز در اغلب آبخوان های مهم کشور تسری پیدا کرده است. نتایج چنین پدیده ی نامطلوبی که مترادف با عدم توسعه اقتصادی- اجتماعی در سطح کشور می باشد، معمولاً نادیده انگاشته می شود. متأسفانه نتیجه چنین عدم توازنی که از یک طرف منجر به از دست رفتن ذخایر ارزشمند منابع آب زیرزمینی گردیده و از طرف دیگر توسعه یک جانبه در بخش کشاورزی را بدنبال داشته هیچگاه از طرف مدیران و مسئولین ذیربط مورد ارزیابی قرار نگرفته است. نگاه یکجانبه به توسعه کشاورزی و عدم رعایت الگوی مصرف و پایین بودن راندمان آبیاری از جانب متولیان امر کشاورزی از عوامل اصلی بروز پدیده نامطلوب افت ادامه دار در سطح آبخوان های آبرفتی کشور محسوب می شود. با توجه به اینکه منابع آب زیرزمینی ۹۹ درصد از کل آب های شیرین قابل استفاده را تشکیل می دهند و همچنین محدودیت شدید دسترسی به منابع آب سطحی و در نتیجه اعمال فشار بهره برداری بر منابع آب زیرزمینی، لزوم اندیشیدن راهکارهایی برای جبران برداشت بی رویه آب از منابع آب زیرزمینی را ضروری می نماید. مشکلات ناشی از بروز خشکسالی های اخیر از یک سو و سیلاب های مخرب از سوی دیگر، لزوممدیریت صحیح منابع آب را نمایان می سازد. در این رابطه، جمع آوری آ ب های سطحی و کنترل و پایش بهره برداری از منابع آب، از مهم ترین راهکارهای مدیریت منابع آب به شمار می روند. همچنین تقویت منابع آب زیرزمینی به کمک منابع آب سطحی یا تغذیه مصنوعی، با اهداف جلوگیری از خروج آب های سطحی از محدوده مطالعاتی، تغذیه مصنوعی دشت های ممنوعه در مناطقی که آب مازاد وجود داشته باشد، جلوگیری از افت سطح آب های زیرزمینی و جلوگیری از پیشروی آب های شور به سمت آب های شیرین از راه های جبران این فشار محسوب میشود. هدف از انجام این تحقیق بررسی لزوم انجام این مهم و تحقیق درخصوص فعالیت های اجرایی شرکت های آب منطقهای و وزارت نیرو و نتایج این فعالیت هاست.

کلیدواژه ها:

تعادل بخشی ، تغذیه مصنوعی ، کسری حجم مخزن