نگاهی بر سامانه های آب و فاضلاب در ایران باستان

آب شرط وجود حیات می باشد و به همین علت از قدیم الایام اهمیت استفاده صحیح از آن برای جوامع بشری روشن بوده است . یکی از اهداف مهم در بررسی آب شناسی یک محوطه تاریخی، مطالعه چگونگی تأمین آب در گذشته است . آب بعد از مصارف گوناگون تبدیل به پساب می شود و برای جلوگیری از آلودگی آب و محیط زیست توسط این پسابها، باید راهکارهایی جهت جمع آوری و هدایت آنها اتخاذ نمود . استفاده از سامانه های جمع آوری فاضلاب از گذشته های بسیار دور در ایران مرسوم بوده است . در بیشتر مکان های مهم باستانی از جمله تخت جمشید ( پارسه ) جمع آوری فاضلاب و زه آبهای سطحی با دقت بالا و طبق اصول خاصی صورت می گرفته است . وجود چنین سامانه هایی نشان از درایت ایرانیان باستان از درک اهمیت جمع آوری آبهای سطحی و فاضلابها به منظور استفاده مجدد از پسابها و جلوگیری از شیوع انواع بیماری ها و حفظ پاکیزگی بوده است . در این مقاله سعی شده است با بررسی سامانه های آب و فاضلاب در شهر پارسه، خصوصیات فنی آنها مورد بررسی قرار گیرد و میزان تبحر ایرانیان باستان در علم هیدرولیک و مهندسی آب و فاضلاب ارزیابی گردد .

کلیدواژه ها:

سامانه های آب و فاضلاب ، ایران باستان ، تخت جمشید