تصفیه پساب صنایع لبنی (آب پنیر) در راستای تولید پلیمرهای زیست تخریب پذیر

جهت حفظ محیط زیست ناشی از آلودگی بالای آب پنیر، همچنین غلبه برمشکلات تجمع پلاستیک در طبیعتبه دلیل تجزیه طولانی مدت آن ها، پژوهش های فراوانی جهت تصفیه آب پنیر و استفاده از منابع کربن ارزان قیمتموجود آن در راستای تولید بیوپلیمرهای زیست تخریب پذیر شده است. پلی هیدروکسی آلکانوات ها گونه ای ازبیوپلیمرهایی با زیست تخریب پذیری سریع با خاصیت پلاستیک هستند که میکروارگانیسم ها آن را در حضور منابعکربن و در محدودیت مواد مغذی دیگر همچون اکسیژن و نیتروژن درون سیتوپلاسم خود ذخیره می کند. این پلیمرهاکاربرد های گسترده ای در پزشکی، صنعت و کشاورزی دارند. در این پژوهش ابتدا کاهش بار آلودگی آب پنیر با حضورمیکروارگانیسم ها، در زمان های متفاوت بررسی شد. در ادامه تأثیر حجم آب پنیر و غلظت نمک های معدنی محیطکشت بر میزان تولید پلی هیدروکسی آلکانوات مورد ارزیابی قرار گرفت. برای انجام این کار بهینه سازی با روشتاگوچی صورت گرفت. نتایج نشان می دهد که با گذر زمان میکروارگانیسم ها منابع کربن موجود در آب پنیر را مورد استفاده قرار داده و بار آلودگی آب پنیر (COD) را به میزان 77% کاهش می دهند. وزن خشک سلولی به میزان 2/02 گرم بر لیتر بدست آمد. همچنین نتایج بهینه سازی،. بیشترین مقدار PHAs تولیدی را در محدوده 80 میلی لیتر آب پنیر و غلظت های دو برابرسولفات و فسفات (هیدروژن دی سدیم فسفات 1/4g/L، آمونیوم سولفات 0/54g/L و دی هیدروژن پتاسیم فسفات 0/6g/L) به میزان 1/22g/L نشان می دهد. غلظت های خیلی بالای نمک های معدنی محدود کننده آنزیم چرخه تولید PHAs و کاهش تولید بیوپلیمر است.

کلیدواژه ها:

آب پنیر ، پلی هیدروکسی آلکانوات ، رالستونیا اوتروفا ، زیست تخریب پذیر