بررسی اثر فناوری اطلاعات و ارتباطات بر اشتغال در صنایع استان آذربایجان غربی

بحث فناوری اطلاعات و ارتباطات بحث نسبتا جدید است که در دهه های اخیر بدان توجه خاصی شده و بررسی تاثیر آن بر متغیرهای کلان اقتصاد در قرآیند توسعه کشورها ضروری به نظر می رسد. مقالات مربوط به اثر فناوری اطلاعات و ارتباطات بر رشد تولید ناخالص داخلی، رشد بهره وری نیروی کار، رشد بهره وری کل و ... گواهی بر این ادعاست. در مقاله حاضر اثر فناوری اطلاعات و ارتباطات بر اشتغال بررسی شده است. جامعه بررسی شده شامل داده های سال 1381 صنایع استان آذربایجان غربی (56 صنعت با کدهای ISIC سه رقمی ) و واحدهای نمونه ای کارگاههای صنعتی با 20 نفر کارکن و بیشتر است. از ظریق نمونه گیری تصادفی تعداد 259 کارگاه صنعتی انتخاب شد. پس از مشخص شدن حجم نمونه در هر کد ISIC سه رقمی به روش نیمن بین کارگاههای صنعتی، پرسشنامه توزیع و نتایج جمع آوری گردید. در بسیاری از مظالعات مشابه از تابع با کشش جانشینی ثابت (CES) به عنوان تابع منتخب، استفاده می شود. در این بررسی نیز تابع تولید CES استفاده کرده و، پس از استخراج تابع تقاضای مشتقه نیروی کار، به برآورد آن از روش حداقل مربعات معمولی (OLS) پرداخته ایم. در تابع تولید CES به جای متغیر مستقل فناوری اطلاعات و ارتباطات، از متغیرهای جانشین متعددی استفاده شد که فقط متغیر نسبت کارگاههای استفاده کننده از اینترنت به کل کارگاهها در هر صنعت (Pcr) توانست رابطه معناداری را در سطح 5 درصد روی اشتغال نیروی کار نشان دهد. برای نتیجه گیری بهتر و دقیق تر، نیروی کار به سطوح مختلف مهارتی ساده، ماهر، تکنیسین و مهندسین تقسیم بندی شد. نتایج نشان داد که در معادله اشتغال نیروی کار ساده رابطه Pcr با اشتال معنی دار است، اما در مورد نیروی کار ماهر، تکنیسین و مهندسین معنی دار نمی باشد، لذا ICT تاثیر معناداری بر اشتغال این سطوح مهارتی نداشته است.

کلیدواژه ها:

فناوری اطلاعات و ارتباطات ، نیروی کار ساده ، ماهر ، تکنیسین ، مهندسان ، نوآوری فرآیندی ، نوآوری تولیدی