بررسی جایگاه صادرات غیر نفتی در اقتصاد مقاومتی

تاکید بر توسعه صادرات غیرنفتی به عنوان یک استراتژی مهم، از جمله روش های دستیابی به اقتصاد مقاومتی میباشد.این سیاست علاوه بر خارج نمودن کشور از حالت تک محصولی، منجر به کاهش وابستگی بودجه به درآمدهای نفتی که فشار اصلی تحریم ها نیز بر این جریان درآمدی میباشد، میشود. لذا در این مقاله با استفاده از داده های سری زمانی سالانه ایران در دوره 1355-1392 به بررسی سهم صادرات نفتی و غیر نفتی در ایران پرداخته شده است. کاهش وابستگی به نفت یکی از الزامات اقتصاد مقاومتی است. این وابستگی میراث شوم صد ساله ماست. ما اگر بتوانیم از همین فرصت که امروزه وجود دارد استفاده کنیم و بکوشیم نفت را با فعالیتهای اقتصادی درآمدزای دیگری جایگزین کنیم، بزرگترین حرکت مهم را در این زمینه انجام داده ایم. کاهش وابستگی به درآمدهای نفت و گاز به مفهوم کنار گذاشتن نفت و گاز از اقتصاد ملی نیست، بلکه به معنای جلوگیری از خام فروشی نفت و جلوگیری از ایجاد رانت برای افرادی است که با درآمدهای حاصل از نفت و گاز ارتباط نزدیک دارند. کاهش اتکا به نفت از طریق کاهش واردات و افزایش صارات غیرنفتی یا کالاهای استراتژیک متکی بر نفت مانند پروشیمی و در مجموع حمایت از تولید ملی و توجه به پتانسیل ها و ظرفیت های داخلی و فاصله گرفتن از اقتصاد تک محصولی، رفع تهدیدات احتمالی، توجه به نخبگان، استفاده از فناوری های نوین، تعامل مثبت با اقتصاد جهانی و اخذ تجربه های موفق جهانی و بومی سازی آنها برای تحقق اقتصاد مقاومتی لازم است.

کلیدواژه ها:

اقتصاد مقاومتی ، صادرات غیر نفتی ، اقتصاد بدون نفت