مقایسه بازده پرتفوی برندگان با بازده پرتفوی بازندگان با تاکید بر اثر نسبت نگهداری سهامداران نهادی

براساس فرضیه بازار کارا روند و الگوی خاصی در بازدهی اوراق بهادار وجود ندارد و رفتار قیمتها تصادفی و غیرقابل پیشبینی است و عملکرد پرتفوی مستقل از گذشته آن میباشد. لیکن مطالعات متعدد اخیر نشان داده اند که در افق زمانی میانمدت 12-3 ماه در بازده سهام مومنتوم1 وجود دارد، یعنی عملکرد مطلوب برندگان گذشته و عملکرد ضعیف بازندگان گذشته در این بازه زمانی استمرار مییابد.جیگادیش و تیتمن(1993) 2 اثبات کردند استراتژی که مبادرت به خرید سهام برنده گذشته و فروش سهام بازنده قبلی مینمایدتقریبا بازده اضافی ماهانه یک درصد در طی 6 ماه بعدی ایجاد مینماید. پس از ایشان محققین دیگری ازجمله کونراد و کول(1998) 3، مارکوویتز و گرینبلات(1999) 4، راون هورست(1998) 5، دوگز و مکنایت(2005) 6 و ... به اثبات سودمندی استراتژی مومنتوم در بازار سهام ایالات متحده آمریکا و اروپا پرداخته اند. در حالی که وجود مومنتوم در بازده سهام، در نقاط مختلف جهان اثبات شده است و علیرغم اینکه به نظر میرسد سودمندی مومنتوم چندان بحثانگیز نباشد، محرکهای دقیق این اثر بهعنوان یک سوال تجربی باقیمانده است و این مسیله که چه عواملی می توانند محرک های دقیق مومنتوم باشند چندان معلوم و آشکار نیست (مکنایت و هو7 ،.(2006هنگ و همکاران8 فرض میکنند که مومنتوم از انتشار تدریجی اطلاعات خاص شرکت ناشی میشود. نتایج کار ایشان نشان داد استراتژی مومنتوم در خصوص سهامهای دارای پوشش تحلیلگر پایین تر موثرتر است و پوشش تحلیلگر بیشتر از اندازه اثر مومنتوم را در بازار سهام انگلستان تحریک میکند (هنگ و همکاران، .(2000 لذا این پژوهش در پی پاسخ به این سوال است که بازده پرتفوی برندگان با بازده پرتفوی بازندگان با اثر نسبت نگهداری سهام توسط سهامداران نهادی چه تفاوتی دارد